Kossakówka

Bardzo trudno ocenić mi to miejsce. Jestem niezmiennie wzruszona i poruszona jak tam jestem. Historię Kossakówki znam na pamięć. Tym bardziej z wielkim żalem i bólem patrzę na jej ruinę i nie mogę zrozumieć że taka perła niszczeje.

Miejsce które teraz przechodzi gruntowny remont...

Serce krwawi , że nic się nie dzieje w temacie remontu. Czy ktoś wie kto mieszka w budynku po prawej stronie? To była zapewne część kossakówki.

Dworek Kossakówka – Kossakówka to neogotycki dworek z połowy XIX wieku, znajdujący się przy placu Kossaka 4. Od 1869 roku jest siedzibą rodu Kossaków. Tu tworzyli: Juliusz, Wojciech i Jerzy Kossakowie, dworek był niegdyś salonem artystycznym i towarzyskim Krakowa.Dom ten zakupił nestor rodu Juliusz Kossak i zamieszkał tam wraz z żoną i pięciorgiem dzieci. Początkowo willę przy placu Latarnia (nazwę placu zmieniono po śmierci malarza w 1899 roku) nazywano „Wygodą”.Zamieszkała w niej najpierw żona Juliusza z dziećmi, bo sam artysta przebywał w Monachium, gdzie studiował malarstwo. Dom składał się z dwóch części: jedna z nich przeznaczona była dla kobiet (później, gdy mieszkała w nim sama pani Juliuszowa, nazywano tę część „Domem babci”, w końcu „Jerzówką”). Całość otoczona była ogrodem, a położenie na obrzeżach miasta i sąsiedztwo pobliskiego parku, czyniło z niej prawdziwie sielską przystań dla artysty Kossaka. Tu stworzył pracownię, tu malował swoje obrazy.Kossakówka zawsze tętniła życiem. Aż do II wojny światowej była domem otwartym dla inteligencji i sfer artystycznych Krakowa. Można tam było spotkać: Adama Asnyka, Henryka Sienkiewicza, Stanisława Witkiewicza, Józefa Chełmońskiego Juliana Fałata, Juliana Tuwima, Boya, Józefa Conrada czy Ignacego Paderewskiego i wielu jeszcze innych, znanych artystów malarzy, muzyków, pisarzy i aktorów.W roku 1884 willę przejął od ojca syn Wojciech. Od tej pory w Kossakówce były już dwie pracownie dwóch wybitnych polskich malarzy. Troskę o gniazdo rodzinne przejęła po babci Juliuszowej nowa pani Kossakowa – Maria Wojciechowa. Tym samym Kossakówka stała się domem rodzinnym dla następnego pokolenia tej artystycznej rodziny, dzieci Wojciecha: Jerzego Kossaka, Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej i Magdaleny Samozwaniec.W roku 1942 po śmierci Wojciecha dom przejął jego syn Jerzy. Po wyjeździe sióstr mieszkał tam razem ze swoją córką Marią z pierwszego małżeństwa, z drugą żoną Elżbietą Dzięciołowską-Śmiałowską i córkami z drugiego małżeństwa - Glorią i Simoną.Po wojnie groziło Kossakówce wyburzenie, ale uchroniła ją postawa Elżbiety[2], żony Jerzego, która wywalczyła u ówczesnego ministra kultury uznanie Kossakówki za pamiątkę narodową. 25 maja 1960 roku budynek został wpisany do rejestru zabytków (nr A-951 z 25.05.1960)[1]. Dom został wyremontowany, jednak na tym zakończył się protektorat państwa. W latach 80. XX dworek zaczął podupadać.Obecnie Kraków wykupił Kossakówkę z rąk prywatnego właściciela. W willi ma powstać Muzeum Historii Sztuki – oddział MOCAK Muzeum Sztuki Współczesnej.

Będzie pięć gwiazdek, jak zauważymy na tym terenie jakieś zmiany wynikające z ostatnich miejskich decyzji.Na razie mijanie Kossakówki to przykre doświadczenie. Budynek jest zniszczony, zaniedbany, słabo chroniony. To wstyd, że miasto dopuściło do takiej sytuacji - tak cenny dla polskiej kultury budynek wygląda jak ruina. Mam nadzieję, że niedługo coś się dla Kossakówki zmieni na lepsze!

Zapuszczone, zaniedbane miejsce o ciekawej historii. Ocena za stan, brak działań i zaprzepaszczenie potencjału. Czyli właściwie nie dla samego miejsca, do którego nie ma nawet wstępu.

To miejsce zasługuje na uwagę i przywrócenie do dawnej świetności!

W słabym stanie budynek. Aż dziwi, że takie miejsce , tak historyczne może być zamknięte dla społeczeństwa i niszczeć w cichej samotności.

Budynek zniszczony, ale na szczęście widać iż jakieś prace zostały zaczęte by wyremontować to piękne miejsce.