Szpital psychiatryczny

Personel jest tu chyba za kare, jeżeli pacjent przeżywa coś trudnego mówią że to dla nich problem i obwiniają cię za problemy psychiczne, obrażanie pacjentów też istnieje a mówimy o oddziale XII czyli tym dla DZIECI I MŁODZIEŻY, tak naprawdę przeżycie dla wszystkich tam jest traumatyczne. Leczenie czyli faszerowanie lekami do nieświadomości to norma, sześć, siedem tabletek to typowa dawka dla 11-latka. Naprawdę odradzam zbliżanie się o krok.

Najlepszy szpital, wrócę na pewno ;)

Terminy dotrzymane w miarę, oprócz chyba jednej przełożonej wizyty o czym informowali wcześniej. Same badanie i późniejsza diagnoza... tak nie jestem pewny na 100% prawidłowego przebiegu i późniejszej trafności, dlatego tylko 4...

Mama trafiła na oddział geriatryczny dzięki wielkiemu sercu doktora Kańskiego, podczas kilku dni pobytu zrobiono wiele badań i została postawiona diagnoza, przyczyna bardzo złego samopoczucia które uniemożliwiało funkcjonowanie. Cały zespół pracujący na oddziale przemiły, dbający o pacjentów. Zarówno ja jak i mama jesteśmy bardzo zadowolone z pobytu na oddziale.

Czytałam różne opinie na temat Sanatorium w Mosznej niektóre są prawdziwe, jeśli chodzi o wyżywienie to przyznaje, jest fatalne i upokorzajace,żeby coś takiego podawać. Natomiast jeśli chodzi o personel medyczny, to są godni podziwu,robią wszystko co mogą w tak trudnej sytuacji związanej z pandemią. Ktoś próbuje wystawiać opinie i zaszufladkować wszystkich terapeutów do jednego worka. Jeżeli chodzi o mnie to miałam wielkie szczęście,że trafiłam na wspaniałą psycholog panią Annę S,która bardzo mi pomogła,czułam się u niej na terapi jak u przyjaciółki. A jeżeli chodzi o psychiatrę to to posłużę się tym samym określeniem wielkiego szczęścia, bo trafiłam do doktora A Andrzeja K,który zadziwil mie swoją troską o mnie, jakby był kimś bliskim z rodziny (synem)

Po raz kolejny dziękuję za zajebista obsługę . Skręcona kostka zerwany staw a Pani z izby przyjęć jedynie co potrafiła ,problem pozostawiać że spala i musiała wstać . Gdzie już nie mówią że prace mają z naszych ciężkich podatków .

Mało ciekawe miejsce z zewnątrz, w swym wnętrzu kryje jednak bogatą ofertę zarówno dla poprawy kondycji ciała, jak i ducha!Polecam

Nie polecam nikomu oddziału VII, pacjenci pozostawieni sami w sobie męczarnia nie ma kroplówek na wzmocnienie leków żadnych badań, na obserwacji brud smród, zwierzęta w lepszych warunkach przebywają i mają lepsze wyżywienie, sale wieloosobowe łazienka jedna dla wszystkich pacjentów, w więzieniu lepiej mają.

Byłam tam niecałą dobę a później zadzwoniłam do mamy z atakiem paniki, cała zapłakana i rozstrzęsiona żeby szybko mnie z tamtąd zabrała.Byłam bardzo zagubiona, nie wiedziałam gdzie iść i co robić, nikt się mną nie zajął i nie oprowadził. Nie wiedziałam gdzie jest jadalnia, łazienki, pralnia, różne terapie itp. nikt nie wiedział gdy pytałam się Pań pielęgniarek gdzie mam iść to też nie za bardzo wiedziały. Dwa razy zapomnieli mo dać leku i musiałam się upominać dlaczego go nie dostałam, mimo to że byłam tam nowa to za takie pieniądze powinno być tam wszystko dopilnowane. Trafiłam tam w czwartek i nawet nie miałam z kim porozmawiać jak się czuje bo wizytę z terapeutka miałam dopiero w pon lub w śr. Osoby z tak zwanym „kontraktem żywieniowym” musiały czekać pół godziny przy stole po posiłku a w tym czasie zdarzyło się, że pielęgniarka poszła i osoby rozmawiały jak to one wymiotowały. Gdy moja przerażona i zmartwiona mną mama natychmiast po mnie przyjechała z moją ciocią Pani z recepcji zaczęła krzyczeć, że nie ostrzegały i że w tym momencie mają wyjść i że nie mogą tam przebywać. Nie wiem jak tak można powiedzieć zmartwionej matce. Również uważam że terapia indywidualna raz tygodniowo to zdecydowanie za mało, za takie pieniądze?! było to tłumaczone tym że są terapie grupowe i okej ale chociażby na początek powinno być więcej godzin indywidualnych bo terapie grupowe gdy jesteś przerażony i siedzisz z ludźmi których pierwszy raz w życiu widzisz i nagle masz się przed nimi otworzyć czy cokolwiek powiedzieć może być naprawdę stresujące. Osoby z anoreksją po 7 upomnieniu dostawały kary za nie jedzenie w sposób taki że rodzice musieli za to płacić że chore dziecko nie je. Jest mi bardzo przykro bo chciałam pomocy i szukałam jej wszędzie, sądziłam że ten ośrodek to będzie jedyne co jest mi w stanie pomóc i bardzo się zawiodłam a teraz nie mam czego się złapać. Nie polecam ośrodka dla osób wrażliwych naprwade!!

Bardzo nieprzyjemna atmosfera, dziwni lekarze z własnym przesłankami na życie, brak zrozumienia dla pacjenta oraz uczucie dyskomfortu od smaego początku spowodowane brakiem entuzjazmu ze strony lekarza.