Wojewódzki Zespół Lecznictwa Psychiatrycznego

Nie polecam nikomu oddziału VII, pacjenci pozostawieni sami w sobie męczarnia nie ma kroplówek na wzmocnienie leków żadnych badań, na obserwacji brud smród, zwierzęta w lepszych warunkach przebywają i mają lepsze wyżywienie, sale wieloosobowe łazienka jedna dla wszystkich pacjentów, w więzieniu lepiej mają.

Pozdrawiam Panią Monikę (Różyczkę) , panią Ewę , panią Ewelinke od zajęć panią Anię wychowawcę 4-7 pana Artura Pana Marka Pana Michała I pana Krzysia <3 i wszystkich z dziecięcego

Po napadzie paniki w pracy zamknęli mnie tutaj przymusowo.Leczenie wspominam dobrze. Słabe jedzenie .Koledzy odwiedzali mnie, dzięki czemu jakoś przeżyłem pobyt.

Wstydu nie macie, błąd zrobiłem że nie skierowałem sprawy do Sądu, ale nic straconego. Jeszcze gwiazdkę musiałem kliknąć. Wstyd dla tego miasta. Spadkobiercy dr Mengele.Szczególnie ta z oddziału trzeciego.

Pozdrawiam Pana Krzysia, kocham tego czkowieka, jako jedyny był kompetentny, mily, wyrozumiały i troskliwy a tego właśnie trzeba osobom, które nie bez powodu się tu znajdują. Natomiast do niejakiego p.Wojciecha- ten czlowiek sam powinien się leczyć na oddziale zamkniętym, rękoczyny, obrażanie pacjentów, bycie agresywnym i wywoływanie strachu, płaczu, ataków paniki to było wszystko na porzadku dziennym z tym człowiekiem. Z całego personelu jestem spokojnie w stanie stwierdzić, że to On byl najbardziej niezrównoważony, niebezpieczny i nienadajacy się do życia z ludźmi, tym bardziej chorymi! nie pozdrawiam jeśli to czytasz, psycholu.

Byłam pacjentką na oddziale 6 w WZLP, odczucia nie najlepsze. Na części obserwacyjnej znęcający się nad pacjentami, niemili sanitariusze (z wyjątkiem Pana Krzysia oraz Michała, których pozdrawiam ciepło), zdarzały się nawet akty rękoczynów, a ubliżanie hospitalizowanym było na porządku dziennym. Teksty typu „trzeba było więcej tych tabletek wziąć” do 14 letniej dziewczyny po przedawkowaniu, „zamknij mordę”, czy straszenie powrotem na obserwacje i zapięciem w pasy to również codzienność. Zajęć terapeutycznych zdecydowanie za mało, sporą część dnia siedzi się i nic nie robi. Jedzenie 4/10, niektóre dania były naprawdę dobre jednak większość po prostu zjadliwa. Brak odpowiedniej opieki terapeutycznej czy psychologicznej, lekarze loteria - niektórzy naprawdę kompetentni, inni nie powinni pracować w swoim zawodzie. Co do opieki pielęgniarskiej - niektóre panie świetnie sprawdzają się w swojej roli, jednak spora część to jakiś dramat, obgadywanie pacjentów, ubliżanie czy odmowa podania leków przeciwbólowych „bo tak”. Nie pozdrawiam szopy, gdy miałam atak histerii po ciszy nocnej kazała mi być cicho, bo inni chcą spać, następnie posypały się teksty „sama się nakręcasz nie rozumiem po co to robisz, zamiast skupić się na sobie szukasz konfliktów tam gdzie ich nie ma a potem popadasz w histerię”. Nie jest to odpowiednie podejście do osób zaburzonych z problemami. Spora część personelu powinna zamienić się miejscami z pacjentami. Ogólne warunki nie wzbudzały zastrzeżeń, codziennie były myte podłogi i wycierane kurze, to samo z łazienkami. Jeśli szukacie pomocy, bo jesteście po próbie s, macie takie myśli bądź po prostu nie dajecie sobie rady, myślę że warto poszukać innego miejsca. Ten szpital spełnia jedynie funkcję utrzymania przy życiu pacjenta, chociaż to również budzi zastrzeżenia, gdyż na reakcję w przypadku próby powieszenia się czy innych działań zagrażających życiu zazwyczaj trzeba chwilę poczekać bo personel jest ślepy na takie sytuacje.

Niektóre, nawet większość pielęgniarek jest miła, inne bardzo uprzykrzają życie. Podobnie jest z sanitariuszami - większość jest miła, lecz pan Wojciech pracujący w tym miejscu zdecydowanie nie nadaje się do pracy z dziećmi czy młodzieżą. Podczas mojego pobytu byłam wielokrotnie wybrana na ofiarę ja, bądź moja koleżanka, która przy odmówieniu posiłku (nie miała kontraktu z zaburzeniami odżywiania) została rzucona po sali. Często słychać było obelgi lub krzyki w stronę pacjenta z zaawansowanym autyzmem. Takie zachowanie miało miejsce wielokrotnie. Bardzo prosiłabym psychiatrów, jak i psychologów o wiarę w słowa pacjentów, gdy ci zgłaszają karygodne i złe zachowania w stosunku do nich. Terapeuci z terapii grupowej są niesamowici, z tego miejsca pozdrawiam panią Złotą Kobietę :D Podsumowując; pobyt sam w sobie nie był zły, jednakże powinno się zwracać uwagę bardziej na jakość traktowania pacjentów przez osoby pewniące im opiekę.

Daje dwie jedna za dedysya dobrze robił na dole przy wejściu Już niem umieć tyko nie czyne . Pani Urbaniak przycholog dziwew że wogule km udzia chce się przychodzić do tej pani w 2020 i 20021 przychodzę odzi nie nie tych latach tylko mi chodzi że zaceło się Po co ty przychodzę na korytarzu mòwi raz 2021 daje nadzieję że mieni zacnie pani coś robić nie tylko te same pytania

Byłam pacjentką na odziale 6 i powiem tak. Niektórzy sanitariusze to był dramat, zastraszali nas i uważali się za jakiś bogów, to też tyczy się niektórych pielęgniarek i dziękuję najbardziej jednej pielęgniarki przez którą dostałam atak paniki. Straszenie że wróci się na obserwacje to codzienność. Większość pielęgniarek i sanitariuszy nie powinni tu pracować. Widzialm sytuację gdzie sanitariusz złapał chlopaka za szyję a ja zostałam popchnięta. A więc teraz o psychologach. Moja pani była wmiare okej ale na wizytę u niej raz czekałam 3 tyg. Ale mojemu koledze pani powiedziała że jeżeli chce żeby był nazywany chłopcem (jest biologicznie dziewczyną) to cos jest nie tak jak ma pifarbowane włosy na różowo. Lekarze tez nie najlepsi, u mnie pani psychiatra miała swoich pupilków a mnie uważała za atencjuszke. Warunki były nie najgorsze. Na + jest to że poznałam cudownych ludzi. Pozdrawiam Pana Krzysia i panią róże. Zapomnialm dodać ze były mega fajne zajęcia.

Byłam na drugim oddziale i niestety nie było najlepiej. Zlepek randomowych ludzi więźniowie ,osoby po próbach samobójczych ,bezdomni i ludzie niepełnosprawni a nie chorzy umysłowo.Na obserwacji było 10 kobiet, totalny ścisk, łóżko jedno przy drugim. Czułam się jakbym spała w łóżku małżeńskim z obcymi osobami.Terapia gdzie można bylo porysować i spędzić miło czas była w określonych godzinach a reszta dnia to katorga bez telefonu i kontaktu ze światem.Odwiedziny były dwa razy dziennie ,niby ograniczone do godziny ale i tak nikt tego nie pilnował to tyle na plus. Pielęgniarki zdecydowanie pozwalały sobie za dużo, bedac na oddzielne obserwacji nie mogalam rozmiwac z osobami przybywającymi na oddziale ogólnym „bo nie”. Dobrze ze pani lekarz prowadząca miała inne zdanie na ten tamat i powiedziała ze to totalna bzdura.Co do leczenia -srednie. Rozmowa 30 minutowa raz w tygodniu z lekarzem prowadzącym to zdecydowanie za mało. Pani ordynator wredna baba, na obchodzie mówiłam jej ze nie mogę spać w nocy przez warunki które panują na sali, w odzpowiwdzi uslyszlam ze nie jestem tutaj zeby spać tylko leczyć sie psychiatrycznie…Było pare nocy gdzie spałam na korytarzu.Jedzenie średnie, zdecydowanie polecam dietę wegetariańska.Inne oddziały mogły wychodzić na dwór, nasz nie, dlaczego ? …bo pani ordynator mówi „NIE” i koniec.Mam nadzieje ze więcej tam nie wrócę.