WOJEWÓDZKI SZPITAL ZESPOLONY W PŁOCKU

Umieralnia i nic poza tym. Trzymają tu lekarzy, którzy „leczą” za karę. Byle by przyjąć pacjenta, żeby się im pieniądze zgadzały. Ten szpital to powinni wyburzyć. Dr. Klonowski najchętniej to nogi by poucinał zamiast leczyć. Omijajcie szerokim łukiem, szkoda czasu na czekanie na wizytę. Lepiej dojechać do Warszawy i pójść do prawdziwego specjalisty, a nie do dinozaura na wyginięciu.

Jedna gwiazdka to za dużo. Jak ktoś z jakim kolwiek urazem da rade wytrzymać to niech kieruje sie na WWA. Po wypadku motocyklowy odesłano mnie do domu bez niczego. Ledwo usg zrobili bo prosiłem, ale tylko brzucha, potężnie zbitej nogi już nie chcieli. 3 dni później karetka w domu, bo ból nogi nie ustawał i momentalnie sie mocno zwiększył - dostałem tylko zastrzyk - 0 pomocy. Tydzień później z krwiakiem większym od drugiego uda na SOR, nie chcieli mnie zarejestrować bo to nie świeży uraz już był xD. Lekarz z litości zobaczyła sowim okiem i zawołała chirurga - młody lekarz stwierdził, że skoro ruszam noga to jest ok :D On nie jest od robienie USG. Pojechałem do Warszawy i tam mi pomogli od reki. Stan zapalny, ogromny krwiak - odciągnięte 1500ml. Dopiero zastrzyki na zakrzepy, antybiotyki, leki na lepsze krążenie. Na Winiarach „rusza pan nogą”. MASAKRA. Jestem młodym człowiekiem 22lata i nigdy więcej tam nie pojadę. Brzydzę sie tamtymi lekarzami, którzy pracują chyba za kare, ale kasę dostają :D

Tate z rozpoznaniem udaru karetka przywiozła na Odział Neurologi do szpitala w Płocku 6-tygodni temu. Pomimo wieku 88 lat i bardzo ciężkiego stanu, który nie dawał mu dużych szans przeżycia cały personel: lekarze i pielęgniarki zajął się nim bardzo intensywnie, podłączając cały sprzęt, który był potrzebny.Buły to trudne chwile dla nas ale zwyczajna ludzka życzliwość i empatia dużo dały. Po 6- tygodniach tata już samodzielnie oddych i nie musi być karmiony sądą. Lekarz prowadzący, doktor Wasilewski mówi, że stan taty jest nadal bardzo ciężki i trudno powiedzieć co będzie dalej. Dobrze, że rzetelnie przedstawił stan faktyczny i niepotrzebnie nie rozbudzał nadmiernych nadziei.Wielki szacun dla pielęgniarek i czapki z głów za to, żepo 6-tygodniach leżenia bez ruchu tata nie ma odleżyn ani ran.Wygląda na to, że wiedzą ca robią.Dziękuję!

Witam, przez ostatni tydzień marca byłem pacjentem Oddziału Urazowo – Ortopedycznego w Płocku Winiary z urazem ręki. Zdecydowana większość pacjentów tego Oddziału pojawia się z przypadku, podobnie jak ja nie miała w swoich planach narozrabiać. Ale kiedy już to nastąpiło i nie ma odwrotu, runął nagle świat, wszystko odwróciło się do góry kołami, trzeba się pozbierać i jakoś z tego wyjść… bo emocjonalna sinusoida ludzkiego życia osiągnęła minimum. I tu na ratunek przychodzi personel ww. komórki szpitala z całym wachlarzem pozytywnej postawy i emocji, które stanowią siłę napędową dla pacjenta. Na własnej skórze przekonałem się jak istotna jest, oprócz oczywiście medycznej dbałości, pozytywna energia. Serdecznie dziękuję za opiekę i fachowość Ordynatorowi, lekarzom, w szczególności dr Krzysztofowi, który w środku nocy poskładał moją rękę i później był obecny przy zmianach opatrunku oraz rzeczowo tłumaczył każdy etap leczenia, lekarzom pomocniczym. Szczególne podziękowania dla Pań Pielęgniarek i Salowych z Oddziału, których fachowość, opiekuńczość i cierpliwość w połączeniu z poczuciem humoru od świtu wprowadzały na salę tsunami pozytywnego wigoru. Świat momentalnie nabierał kolorów. Dziękuję Pani i Panu od zmiany opatrunków. Nie jestem częstym gościem szpitalnego łóżka, ale po raz pierwszy nie spieszyło mi się do wyjścia… Dziewczyny robicie niesamowitą robotę, tak trzymać :) Jeżeli kogoś pominąłem z góry przepraszam. Przy okazji, pozdrowienia dla kolegów z „turnusu” ;)

Moja siostra jest po dwóch próbach samobójczych, gdy była 2 próba samobójcza trafiła na szycie ręki właśnie tu. Tekst od kobiety która ją szyła a jak się ciełaś to Cię nie bolalo" dodam że powiedziała tak bo na żywca ja szyła i siostre bolalo. Do takich osób trzeba mieć podejście i nieoceniac! Pomogła Nam prywatna klinika. Karma wraca jak to mówi dzisiejsza młodzież... dno!!!"

Z moich doświadczeń:1.Trafiłam z córką na dziecięcy, córka 3,5 roku, spala na łóżku które się rozesłało i musiałam prosić o jego wymianę. Niestety nowego łóżka się nie doczekaliśmy. Ja jako rodzic nie miałam nawet gdzie usiąść bo dostałam również rozwalający się fotel, na którym nie dało się siedzieć a co dopiero spać. Panie pielęgniarki olewające pacjentów, najchętniej przesiedziałyby w pokoju pielęgniarskim. Lekarze to samo. Opryskliwi, nie można się od nich nic dowiedzieć. Chyba za karę tam pracują.2. Mąż trafił kiedyś na SOR, miał kolkę, tak jak został że tak powiem rzucony na łóżku na SOR-ze tak leżał pół dnia, kompletnie bez żadnego zainteresowania ze strony lekarzy.Ogólnie: brak zarządzania, pracownicy szpitala...bez komentarza, wszyscy pracują za karę. W sumie to nie wiem po co ten szpital istnieje...

Trafiłam z synem w sobotę wieczorem na sor a potem na oddział chirurgii dziecięcej ze złamaniem obu kości przedramienia. W ekspresowym tempie wykonano operację i złożono kości. Lek. Pan Jacek Kołakowski to wspaniały człowiek, ostoja spokoju, cierpliwości, rzeczowy, empatyczny. Wszystko wyjaśnił, uspokoił. Panie pielęgniarki i wszyscy z którymi mieliśmy styczność tej nocy bardzo pomocni i zaangażowani w pomoc małemu pacjentowi. Bardzo Wam dziękuję! Z czystym sercem polecę każdemu. Oby na każdym oddziale spotykać takich wspaniałych ludzi.

Dzwoniłem w sprawie przepukliny - pani bardzo miła, czas oczekiwania 10min, jak dla mnie pełna profeska ;) Wytłumaczyła jaki jest czas oczekiwania, podpowiedziała inne placówki które mogą mieć krótszy czas na zabieg.Jak na NFZ 10/10 ;)

Na Oddziale Neurologicznym spędziłem miesiąc i nie mogę powiedzieć o nim złego słowa. Jest tam świetna, fachowa opieka, pracują wspaniali i wyrozumiali ludzie. Pielęgniarki z ogromnym szacunkiem i zaangażowaniem podchodzą do każdego pacjenta, są niezwykle miłe, uprzejme i pomocne. Podobnie Salowe, które troskliwie zajmują się każdą osobą. Nie mogę nie wspomnieć o lekarzach, którzy z szacunkiem i zaangażowaniem zajmują się pacjentami. To profesjonaliści, którzy do samego końca diagnozują pacjenta i pomagają w powrocie do zdrowia. Tego, co dla mnie zrobili nie zapomnę do końca życia. Szczególne wyrazy podziękowania dla wszystkich pracowników Oddziału Neurologicznego - dajecie człowiekowi nadzieję na lepsze jutro, za co jestem niezwykle wdzięczny.Jeśli ktoś kiedyś znajdzie się w szpitalu, każdemu życzę takiej opieki.