Dom Pomocy Społecznej. Zgromadzenie Sióstr Albertynek w Kutnie

No cóż, dobra zmiana" dotarła i tutaj.Jednego dnia zjawia się "dziewczynka" bez doświadczenia i orientacji w sprawach prowadzenia domu - pracownik socjalny a w trzy dni (!!!) później awans petarda - "siostra dyrektor". Osoba

Bardzo niski poziom opieki. Bardzo duza agresja fizyczna i psychiczna ze strony opiekunek w stosunku do pensjonariuszek. Odradzam, korzystania ze swiadczen dsp Siostr Albertynek w Kutnie przy ul. Sobieskiego 49. Po roku czasu korzystania z opieki musialem jak najszybciej zrezygnowac z dalszej pomocy i zabrac stad mame w stanie bardzo ciezkim, do czego w sposob swiadomy przyczynil sie personel opiekujacy.

Brałam udział w ostatnim pikniku rodzinnym - super impreza, fajna atmosfera, wspaniała organizacja czasu! Miło spędzone chwile z podopiecznymi placówki i ich rodzinami! gratuluję i dziękuję!

Oooo, oazowa krucjata" w obronie niekompetencji jak widać ruszyła.Brak słów. Poziom merytoryczny jaki jest każdy widzi."

Drogie Siostry! Drodzy PracownicyDomu Pomocy Społecznej Sióstr Albertynek w Kutnie!Zbliżający się Jubileusz 75-lecia Domu Sióstr Albertynek w Kutnie jest wspaniałą okazją do wyrażenia wdzięczności, mojej i mojego chorego brata Krzysztofa, za piękną i profesjonalną opiekę, jaką podejmują Siostry i Pracownicy nad naszą 80-letnią mamą Anną.To już ponad 17 lat pobytu naszej mamy w Domu Pomocy.W tym roku w czerwcu minęło dokładnie 30 lat, jak mama po dwóch wylewach i chorobie związanej z nadciśnieniem wyłączona została z czynnego życia i z pracy zawodowej.Przez 13 lat mamą opiekował się tato Antoni. Po śmierci ojca autentyczną pomoc znaleźliśmy w Domu Sióstr Albertynek. Mama nie mogła pozostać sama w domu mając zmiany powylewowe, problemy z poruszaniem się i cukrzycą.W domu Sióstr Albertynek mama znalazła drugi swój dom i rodzinną atmosferę.Chętnie tu wraca po naszym wspólnym urlopie. Ma tutaj opiekę fizyczną, psychiczną, a nadto duchową.Dom Pomocy Społecznej Sióstr na przestrzeni tych kilkunastu lat nieustannie się rozwija i jest ciągle udoskonalany. Różnego rodzaju zajęcia i terapie służą mieszkankom w cierpliwym dźwiganiu przewlekłych chorób i związanych z nimi cierpień. Zaangażowany w funkcjonowanie domu Personel pomaga mieszkankom i naszej mamie godnie przeżywać problemy podeszłego wieku.Drogie Siostry i Pracownicy Albertyńskiego Domu Pomocy Społecznej w Kutnie, przyjmijcie wyrazy uznania, szacunku i wdzięczności za to wszystko co robicie dla dobra osób starszych i przewlekle chorych. Wasze opieka godna jest polecenia wszystkim potrzebującym stałej opieki.Sam nie dałbym rady zorganizować całodobowej opieki dla mamy, jaką Wy każdego dnia podejmujecie.Do dzisiaj brzmią w moich uszach słowa ówczesnej Siostry Dyrektor, Siostry Heleny, wypowiedziane w marcu 1997 roku: Tam

Niekiedy w domach rodzinnych nie ma tyle ciepła i troski.W tym DPSie ludzie pomimo chorób czują się potrzebni,widać jak prężnie działają na terapii a ile wspaniałych prac wykonanych przez Panie mieszkanki.Leżące chore są zadbane. APROPO atmosfery jest miło i rodzinnie.

Bardzo niski poziom opieki . Rok temu zabrałam stąd Mamę z uwagi na warunki i opiekę tutaj sprawowaną . Na całość sytuacji jaka dzieje się w tym domu sprawę zgłosiłam do najwyższych instytucji, które w piśmie zwrotnym potwierdziły moje zarzuty na jakość sprawowanej tutaj opieki. Teraz kiedy Mama przebywa w prywatnym domu opieki widzę, że do pensjonariuszki można się zwracać nie używając słów na ‘K”. Można nie używać agresji fizycznej po której nie ma się licznych sińców, że rodzina odwiedzająca nie jest skrzyczana przez opiekunkę ,że ma za duże wymagania co do opieki. Bardzo przykro wspominam tutaj pobyt mojej Mamy. To były dwa lata stracone . Traumę jaką moja Mama przeszła tutaj z powodu opieki była zauważalna w domu w którym teraz przebywa . Trwało to około miesiąca, aż psychicznie doszła do siebie. Nikt jej teraz nie wyzywa na „K” i nie szarpie wymuszając posłuszeństwa.Szanowna siostro dyrektor - moja Mama jak do tej pory żyje , codziennie ma uśmiech na twarzy, jest na wózku a nie jak tutaj skazana na 24 godz leżenia bo tak zadecydowała pani opiekunka. Uważałam , że w domu pomocy prowadzonym przez zgromadzenie zakonne znajdzie się empatie , wsparcie, zrozumienie i opiekę na podstawowym poziomie . Nic bardziej mylnego.

Zgadzam się z pozytywnymi opiniami na temat DPS. Byłam tam na organizowanym pikniku dla mieszkanek i zauważyłam ,że mieszkanki domu mają bardzo życzliwą opiekę, sam fakt że piknik był organizowany przez pracownice domu, które organizowały wszystko poświęcając swój wolny czas wskazuje na wiele. Mieszkanki są zadbane, mają możliwość uczęszczania na codzienną mszę świętą i widać, że pracujące tam panie są bardzo zżyte z mieszkankami- ciągle je tam zagadują, pomagają itd. Nową siostrę dyrektor też znam- jest sprawiedliwa i ma dobre serce. A że dużo gada to akurat dobrze bo każda z mieszkanek DPS-u czerpie z tego radość. I o to chodzi. Sama mam 37 lat i nie wiadomo co przyszłość przyniesie, w każdym bądź razie, jeśli gdziekolwiek miałabym spędzić ostatnie lata życia to na pewno w domu opieki, gdzie są siostry Albertynki i panuje taka atmosfera jak w DPSie w Kutnie. Pozdrawiam. Iza Sierpatowska

Dziękuję za 10-letnią opiekę nad moją mamą i z okazji Jubileuszu Domu składam Pracownikom i Mieszkankom najserdeczniejsze życzenia.