SP ZOZ Centralny Szpital Kliniczny Uniwersytetu Medycznego w Łodzi - Ośrodek Psychiatryczny

Ładowanie farmakologią do granic możliwości. Brak szacunku do pacjenta, naruszanie jego praw,w pasach tydzień za nie wzięcie leków od których nadmiaru chodzi się jak zombi to tylko delikatnie powiedziane co tu się dzieje. Nawet wrogowi tego nie życzę.

Moje doświadczenia na oddziale obserwacyjno diagnostycznym są kiepskie. Trzy gwiazdki daje tylko ze względu na pielęgniarki. Większość z nich to miłe, sympatyczne kobiety. Natomiast lekarka prowadząca, dr Myślińska totalnie.... bezmyślna. Dobór leków pozostawiam bez komentarza. Odstawili mi lek brany na długo przed przybyciem by uzależnić mnie od benzodiazepin i zrobić zombie risperydonem. Nie polecam.

Nie było źle, pielęgniarki miłe, oprócz takiej rudej. Mój pobyt tam w czasie COVIDA i zimy nie należał do najbardziej ruchomych, ale fajnie się paliło ziółko na palarni z Olą

Czytając opinie ludzi tam będących na izbie przyjęć oddziału psychiatrii jestem trochę zdziwiony. A może nie powinienem się dziwić. Przyjechałem tam po pobycie w Bełchatowie. Spartańskie warunki. Na izbie przyjęć zostałem obsłużony w 15 minut. A to tylko z tego względu, że pielęgniarka, z której przyczyny tam się znalazłem, widziała mnie chwilę wcześniej.

5 h oczekiwania z kobietą w 7 miesiącu ciąży z ciężką depresją, urojeniami i lękiem, który nie pozwala jej jeść i normalnie funkcjonować. Co na to gość z personelu? Najpierw obsługujemy tych z karetek". Przecież to jest kpina! Dziewczyna która czekała również na przyjęcie do szpitala ze skierowaniem

Dzwoniąc do Szpitala nikt nie odbiera telefonu i nic dziwnego że mają taką opinie a nie inną

Byłam pacjentka tego szpitala przez ponad 5 tygodni grudzień/stydzien 2021 i nie polecam w skomplikowanych przypadkach. Zmieniali mi lekarza głównego prowadzacego rezydenta 2 razy, pierwszy raz zmiana po 4 tygodniach, ale i w tym czasie przez 3 dni ich nie było i wtedy na jednodniowe zastępstwo trafiali się przypadkowi lekarze, każdy dzień inny..W weekendy nie ma lekarzy prowadzących także 3 dni bez lekarza , który zna twój przypadek ,w tyg.pracy ,to naprawde dużo.. Przez co pobyty w szpitali mocno się przedłużają, należy zaznaczyć że w weekendy żadnych zajęć nie ma ,terapia przez telewizję... Z lekarzem specjalistą który cię diagnozuje spotkasz się na jakieś pół godziny co dwa tygodnie. Z psychologiem raz w tygodniu na godzinę..Z doświadczeń innych pacjentów odkąd ordynatorkami są dr. Zabrocka i drŚniady jakoś funkcjonowania oddziału Afekty bardzo się pogorszyła (według mnie nienadające się na to stanowisko..fatalne podejście , nieżyczliwe i wobec mojego rozpoznania, bardzo niskie kompetencje..) warto zaznaczyć że poprzestały na tytule doktora ,a są po 50)Na oddziale panuje chaos..nie istnieje komunikacja z pacjentem a nawet miedzy lekarzami!.. naprawdę nie wiem co oni robią na tych konsyliach..Co do pielęgniarek-ich ,,opieka,, doprowadziła bardzo chorą pacjentkę( praktycznie bez kontaktu ,komunikacja z nią jak z 4 letnim dzieckim)do zapalenia płuc, potem na kilka tygodniu zamknęli ją w izolatce(zapalenie płuc) ..Nie interesowały się że śmierdzi,nie zmienia ubrań..na cały mój ponad5 tygodni pobyt widzialam że2 razy jej umyły włosy i raz wykąpały... Ale i lekarze mieli na nią wywalone.. Krzyczała, jęczała a oni całymi dniami nie zaglądali a jak już przyszli to na dwie minuty ...Zero empatii..dawali jej coraz to silniejsze leki po których nie było z już całkowitego kontaktu... pacjentka nie miała rodziny która mogłaby się skarżyć, awanturować za takie jej traktowanie,sama też nie mogła...(była z DPS, ubezwlasnowolniona) więc nie mieli obaw.. Dałam 3 bo jednak w porównaniu z aleksandrowska to ,,raj..,, Bardzo odradzam pacjentom, dla bardziej wymagajacych myślenia lekarzy i skomplikowanych chorób. Lila Burchart

Byłam tam 12.05 do 08.06 Pokoje są w dobrym stanie zajęcia są też całkiem okej ale personel jest okropny!!! Niektore panie strasznie przesadzają są wcipskie i wredne . Co do jedzenia jedyna potrawa która im się udała to ryba a tak to to nic dobrego . Bardzo dobrzy lekarze moim zdaniem a szczególnie Mokros. Wszystko raczej w porządku

Tata przyszedł na oddział i powiedział, ze ma mysli samobójcze. Lekarze nie przyjął go. Tata skoczył z bloku. Tyle w temacie oddziału psychiatrycznego

Nie dziwe się, że w Polsce rośnie liczba samobójstw. Nikt nie jest chętny do pomocy. Przyjechałam z koleżanką ktora zamierzała zrobić sobie krzywdę miała ataki lękowe i ciągła panika. Można sobie podciąć żyły na środku i nikt się nie zajmie sytuacją ani nie przejmie.