Koszykówka Lublin - Hooplife Basketball

Byłem na obozie Hooplife w Lublinie w ubiegłym roku i delikatnie mówiąc okazał się on niewypałem. Obóz w kwestii organizacyjnej generalnie leżał. Ale zacznijmy od początku: po zapisaniu się na obóz, chciałem dowiedzieć się szczegółów związanych z powrotnymi biletami pociągowymi, ponieważ nie było to wyjaśnione na ich stronce. Dzwoniłem w tym celu do rezydentki/obsługi klienta obozu, która kilkukrotnie zbywała mnie, stwierdzając że jest bardzo zajęta i nie ma czasu żeby rozmawiać. Nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie to że w ogóle nie oddzwaniała. Później sprawa niedostępności rezydentki się wyjaśniła - ta pani została tam zatrudniona, bo jest żoną organizatora ;) Krótko po przybyciu mieliśmy pierwszy trening. Niestety kompletnie nie wiedzieliśmy jak trafić na halę, i błąkaliśmy się 15 min po campusie, bo informacja o tym, że hala znajduje się obok naszego akademika (który jest w środku campusu uniwersytetu) niewiele nam dała. Wystarczyłoby, żeby ktokolwiek na spotkaniu organizacyjnym pokazał nam na mapce gdzie znajduje się sama hala albo po prostu zrobił wyjście całą grupą na halę. Kolejnym fatalnym aspektem były wszelkie wyjścia na jadalnię, która była oddalona kilometr od ośrodka w którym mieszkaliśmy. Mimo że godziny zbiórki na posiłki były ustalone, punktualność czy w ogóle obecność na tych zbiórkach nie była sprawdzana. Z tego powodu docieraliśmy na jadalnię sami, wielokrotnie przechodząc przez jezdnie samochodowe. Dla osoby dorosłej nie jest to problemem, ale żal mi myśleć o konsekwencjach, gdyby takiej osobie 13, 14-letniej, która jest mniej ogarnięta niż dorosły (a osoby w tym wieku były na obozie) coś by się stało :/ Jakkolwiek, jedzenie było w porządku i rzadko się zdarzało, że komuś czegoś brakowało. Przejdę teraz do najbardziej wyczekiwanej kwestii: treningi. Na samym początku zostaliśmy podzieleni na bodajże 3 sektory, w zależności od roczników. Obóz hooplife promuje się osobą trenera - Donniego Areya, który jest gwiazdą tego obozu i ma prowadzić tam treningi. Miałem to szczęście, że trafiłem do najlepszej grupy i miałem z im treningi, w przeciwieństwie do osób które są młodsze i trafiły do gorszych grup. Donnie Arey rzeczywiście kuma o co chodzi w koszykówce - zadawał mnóstwo ćwiczeń rozwijających umiejętności indywidualne, a na wieczornych treningach wprowadzał gierki, które rozwijały doświadczenie na boisku związane z samą grą. Te aspekty na duży plus. Nie podobało mi się u niego akurat to, że miał zero podejścia indywidualnego do graczy. Jego wskazówki i uwagi opierały się na całości gry zawodników, a kiedy na koniec obozu zapytałem się co jeszcze muszę poprawić w swojej grze, w zasadzie nie wiedział co powiedzieć (a uwierzcie, że teraz wiem, że był tego ogrom ;) Na koniec powiem jeszcze, że w tym roku zdecydowałem się na obóz Draftcamp, którego organizacja była zdecydowanie lepsza, trenerów było więcej - dostawało się zróżnicowane uwagi, i sama relacja z trenerami była znacznie bliższa - byli otwarci i sympatyczni, często sobie z nami żartowali, trener drużyny do której trafiłem dał mi mnóstwo uwag dotyczących mojej gry, O jeju trochę się rozpisałem hahah

Polecam serdecznie! Najlepsi w Lublinie