Państwowy Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Rybniku

Drugi mój pobyt w tym miejscu, pielęgniarki z oddziału 18C najlepsze na świecie. Miła atmosfera aż chce się żyć.

oddział 18D, nie polecam. za karę założyli mi największy cewnik

Szpital i jego personel jest całkiem fajny.Zdarzają się pielęgniarze (np.pan Sławek z 18a) którzy minęli się z powołaniem.Pielęgniarki całkiem spoko.Jedzenie też dobre choć przy dłuższym pobycie zaczyna się powtarzać.Można wychodzić na spacery z terapeutą,jest telewizor,ping pong,gry i książki. Rytm codziennych rytuałów jest nawet dobry.Pacjenci w większości są zadowoleni.Można się wyspać za wszystkie czasy i wcale nie trzeba jechać na wczasy.Niektórzy nawet przybierają na wadze.Leczenie jest skuteczne,lekarze znają się na swojej robocie.Jednym słowem wyśmienicie.Byłem pacjentem więc wiem co mówię.

Mam pytanie czy w 18c sa razem Dziewczyny i chlopacy?

Chciałbym serdecznie podziękować pani Salowej p.Agnieszcze ,w opiece nad moją Ciocia,pani Agnieszka bardzo miła grzeczna i przede wszystkim uśmiechnięta kobieta ,która pomaga w opiece drugiemu człowiekowi, pani Agnieszko w imieniu mojej Cioci i mnie , chcielibyśmy Jeszcze raz Pani kilkoma zdaniami podziękować za wszystko!!!

Obiekt mocno niedofinansowany (jak cała psychiatria). Odwiedzając oddział 18c miałem bardzo ponure wrażenia. Nawet wózek inwalidzki, który stał w przedsionku nie miał powietrza w kołach.

Wiezienie w ktorym torturuje sie dzieci a szczegolnie chlopcow zamykajac Po nagu w Pasy.Na bardzo krotki termin tylko 1 miesiac,kiedy odebralam z policja i sadem mojego syna przez adwokata to mial tylko kosci powleczone skora.

Nie można dodać opinii bez gwiazdki,bo byłoby bez gwiazdki. Mąż był w szpitalu na odziale 18A. Szpital jest poniżej zera. Jedzenie w tym szpitalu to podane jak świni do koryta( niektóre świnie mają lepiej) a smak nie dało się nic zjeść. Woziłam obiady mężowi i innym pacjentom. Łazienki wyglądają tragicznie. Pielęgniarki Nie miłe. Zachowują się jak by na oddziale były jakieś zwierzęta a nie ludzie. Jednym słowem tragedia. Omijać szerokim łukiem.