Wojewódzki Szpital Neuropsychiatryczny im. dr. Emila Cyrana w Lublińcu

Jesli chcesz się tam dodzwonic -zycze powodzenia :) pielęgniarki udają, że cię nie słyszą, specjalnie nie odbierają telefonów. Traumatyzyje miejsce w które rodzice wysyłają swoje dzieci za karę. Nie żeby pomóc. Takie podejście też ma chyba personel i lekarze. Oby karma do nich wróciła i o by był w to w końcu zamieszany sąd

Byłam w maju. Pielęgniarki miały wywalone jak miło się atak paniki a w pasy chodziło się za nic, jedyną dobrze do nas nastawioną była Pani Calinka, której bardzo dziękuję za każde poprawienie chumoru. Jedzenie również nie najlepsze, jedynie dobrze wspominam to nie do końca zrobionego kotleta którego trzeba było jeść łyżką(więc radzę mieć swoje). Jest się codziennie budzonym o 7 a cisza nocna zaczyna się o 21, podczas dnia nie korzysta się z telefonu jedynie jak rodzic się cudem dodzwonił to dostawało się cegłę z klawiszami.

agresja pielęgniarek, prześmiewcza postawa personelu, jestem wegetarianka, a w jedzeniu miałam kawałki mięsa, owocowki, jedzenie było zimne. w pasy zapinali za wszystko, w łazience był grzyb, wszędzie brud. JAK CHCESZ UMIEŚCIĆ SWOJE DZIECKO TO NIE RADZę, MAM KOLEJNA TRAUMĘ!!!! powinno się wezwać tam sanepid i zgłosić tą nędzna zadłużona placówkę. LUDZKIE PRAWA BYŁY TAM ŁAMANE SKANNNNNDALLL

Oddział dzieciency dla dziewczyn, ogolnie atmosfera jest dobra, czysto, posiłki zjadliwe, personel mieszany, raz miła pielegniarka raz wredna, terapie indywidualne raz w tygodniu, terapie grupowe 3 razy w tygodniu, pozdrawiam panią celinke ktora jest super <3

byłam tam przez 2 tygodnie wróciłam w jeszcze gorszym stanie niż tam przyjechałam. Pielęgniarki są po prostu bezczelne zero empatii, jedzenie tam nie powinno być nazywane jedzeniem. Prosiłam pielęgniarkę o dezodorant z depozytu nie chciała mi dać „bo nie”. Najgorsza jest odpowiedzialność zbiorowa mimo ze trafiłam tam po aferze obowiązywały mnie kary. Podczas pobytu jedna rozmowa z psycholog i jedna z lekarzem zalosne. Całe dnie zamknięci na świetlicy albo w pokojach zero zainteresowania. Błagam jeśli jesteś rodzicem to nigdy nie wysyłaj tu swojego dziecka bo zrobisz mu ogromna krzywdę.

Nie wiem czemu ale na samą myśl się boje tam trafić z innych opinii (jedna gwiazdka bo mi 4 koleżanki opowiadały jak tam były)

Hospitalizowana w marcu roku 2021 i 2022, powodami były: myśli s i próbaplusy:- całkiem dobre zorganizowanie pobytu- przeszukiwanie w sytuacjach niebezpiecznych (źródło ognia, ostre przedmioty)- codzienne spacery/wyjścia na patio w cieplejsze dni- cztery toalety i prysznice na oddzialeminusy:- 'jedzenie, które było naprawdę okropne, jedyne sztućce to plastikowe łyżki- mało opieki nad pacjentami z zaburzeniami odżywiania, jedynie pilnowanie podczas szpitalnych posiłków- rzadkie spotkania indywidualne z psychologiem czy ordynatorką, która dobierała leki wszystkim pacjentom(podczas miesięcznego pobytu z psychologiem widziałam się 2 razy, 2 razy z ordynatorką)- codzienna ocena czystości na sali i własnej przestrzeni (naciągnięte prześcieradło, brak włosów na szczotce, wszystko ładnie poukładane, brak jedzenia na sali, brak włosów, rzeczy na umywalce)- określony czas na umycie się całego oddziału- większość pielęgniarek okazywała niezrozumienie i była arogancka w stosunku do pacjentów, kazano siedzieć na krzesełku pod punktem pielęgniarskim gdy miało się myśli- obowiązkowe codzienne zajęcia czy lekcje, jedynym sposobem na uniknięcie ich była opinia lekarza, były one źle zorganizowaneogólnie obydwa pobyty wspominam bardziej negatywnie :/

Dziękuję całemu personelowi za nadzieję, okazane zainteresowanie, różne rodzaje proponowanej terapii, czas i profesjonalną pomoc. Szczególne podziękowania dla Pań terapeutek zajęciowych: Kasi, Basi, Danusi, Cecylii, dla Pań psycholożek: Grażyny i Agaty, Pana psychologa Bartłomieja, ordynatorów II i III oddziału: Pani Anny i Pana Stanisława, Pani doktor Janiny oraz pozostałych pracowników Szpitala.

Byłam tam przez 3 tygodnie i miałam dosyć. Pielęgniarki traktowali pacjentów jak psy, jak miało się ataki paniki nic z tym nie robili albo kazali usiąść przed dyżurką. Jedzenie było okropne, w sałacie mieliśmy robaki, a na chlebie była pleśń.