Uniwersytecki Szpital Dziecięcy

Byłam na 3 oddziałach na ortopedii lekarze świetni wszystko bez problemu operacja kręgosłupa się udała wszystko w terminie jestem 8 miesięcy po operacji nawet nie czuć że ją miałam to są cudotwórcy. Endokrynologia i diabetologia porażka lekarze chcieli leczyć tylko cukrzyków pielęgniarki opryskliwe dzieci płaczą zmuszane do jedzenia i jeszcze pielęgniarka mówi do dziecka że to twoja wina że rodzice się rozwiedli ale to nie jej wina że zachorowała.Kardiologia jest spoko wszystko zrobili co trzeba i jest dobrze.

Z jednej strony profesjonalna kadra i prawdziwe perełki, z drugiej strony ponad połowa wysokiej profesorskiej kadry bez smarowania nie działa, ale w sądzie tego nie udowodnicie. Zbieżność nazwisk też nie jest przypadkowa.Konkretny przykład: od razu na pierwszej wizycie, bez badania, wiotkim dzieciom z torbielą Bekera pod kolanem i wadliwym śladem stopy, lekarz w przychodni zaproponował implanty! Potem się dowiedziałem, że ciśnienie na implanty w każdym przypadku dlatego, że to był najwyżej płatny punkt kontraktu i zależało im na tym, by tych zabiegów było jak najwięcej. A że z dziecka zrobią kalekę.. Myśmy uciekli pod byle pretekstem i gdzie indziej dr Dlugosz oraz endokrynolog prof. Kołłątaj wyprowadzili wszystko wkładkami i witaminami. Dzieci zdrowe, uprawiają sport. Cóż, politycy nie naprawią służby zdrowia dotacjami, może konkurencja.

Tragedia a nie szpital. Żadnych warunków dla pobytu dzieci oraz rodziców. Chamskie lekarze jak i pielęgniarki pracujące tam za karę. Rodzicy traktowani są w sposób żenujący, i nie mają prawa głosu w tym szpitalu. Odział chirurgii dramat. Lekarka zrobiła łaskę że wyszła przyjąć dziecko na odział o 2 w nocy. Minę miała taką, niby kot w kieszeń nawalił. Nie patrząc na wyniki tomografii zaczęła opowiadać kompletne bzdury. Konsultacja z innym lekarzem w innym miejscu to potwierdziła. Nie informują rodziców o badaniach i zabiegach które będą wykonywane dziecku. A jak dopytujesz, to nagle stają się agresywni. Pobyt 7 dni z rocznym dzieckiem rodzic ma spędzić na krześle biurowym. Jak mąż zaczął awanturować, odrazu leżanka się znalazła. Ale reszta rodziców tak i została na krzesełkach albo na ławach w korytarzu. Uciekaliśmy tak szybko jak się dało.

Pojechaliśmy z dzieckiem po upadku, prosiliśmy lekarzy by sprawdzili dokładnie ją całą ponieważ nie wiemy na która stronę poleciała. Wyszliśmy po kilku godzinach „ze zdrowym dzieckiem” ale był problem z rączka nie mogła wcale jej podnosić do góry. Teraz okazało się że to złamany obojczyk.

Dno i kilometr mułu. Tak wyglądają sale w których przebywają dzieci, a o zarozumiałości panów profesorów i doktorów można dyskutować godzinami, nawet nie badają dzieci podczas wizyty. Rodzice dla nich to banda baranów, którym można wmówić wszystko.

Szpital ok, dużo dobrych lekarzy, specjalistów ale... parkingi wszystkie płatne, miejsc dla niepełnosprawnych raptem 4...Co do remontu.. wiadomo, trzeba było zrobić ale te nowe korytarze..ciasne, wąskie, klaustrofobiczne. Gdy się czeka do jakieś poradni, ludzie cisną się jak sardynki w puszce, jest duszno i ciasno...

szkoda ze tak wolno wszystko idzie, dlugo sie czeka na wyniki badan jak jestes na pobycie dziennym, a w tej sali te krzesla przydaloby sie wymienic, bo sa niewygodne, a trzeba pare godzin siedzuec bo przeciez sie czeka na te glupie wyniki. lepsze by byly pufy, sofy lub kanapy.

Dla mnie to jakaś porażka, pierwszy i ostatni tam jestem z dzieckiem.Nie dość, że w kolejce długo trzeba czekać gdzie dziecko małe dokucza to i ten personel względem dzieci to obojętny, nawet o jedzenie trzeba się upominać.. Nie polecam i omijam szerokim łukiem.Zero jakich kolwiek informacji względem dziecka, nic się dowiedzieć nie mozna na dziale pediatrii noworodków, a posiadanie personelu to jest brak minimum 5 pań i nie więcej i jeden lekarz...