Parafia Garnizonowa św. Katarzyny

Ok

W srodku nie byłem, z zewnątrz zabytkowy ładny kosciol. Przy dużym parkingu który jest dobrym miejscem do udania się na stare miasto Torunia.

Kościół usytuowany na północny wschód od zespołu staromiejskiego Torunia, pośrodku placu św. Katarzyny. Neogotycki, wzniesiony na rzucie krzyża łacińskiego jako jednonawowy, z pięciobocznie zamkniętym prezbiterium, oddzielonym od korpusu głównego transeptem. Od zachodu w część nawową wbudowano kwadratową, pięciokondygnacyjną wieżę, pod którą znajduje się kruchta. Do prezbiterium od strony północnej przylega prostokątna zakrystia, od strony południowej - biuro parafialne. W zwartej i jednorodnej bryle halowej, krytej wysokim dwuspadowym dachem, dominuje masywna pięciokondygnacyjna wieża. Nad korpusem i transeptem osobne dwuspadowe dachy z sygnaturką na ich skrzyżowaniu. Wieża z dachem ostrosłupowym, plebania i zakrystia z dachami czterospadowymi. Dachy korpusu i wieży kryte blachą miedzianą. Kościół wzniesiony z cegły, na cokole. Detal architektoniczny z piaskowca i granitu. Główny korpus otrzymał sklepienie gwiaździste, kruchta pod wieżą uzyskała sklepienie krzyżowo-żebrowe. Elewacja północno-zachodnia (frontowa) z wieżą na osi i centralnie umieszczonym trójczłonowym portalem, zwieńczonym trzema wimpergami zakończonymi kwiatonami. Otwór wejściowy dwudzielny, ujęty po bokach podwójnymi blendami, z kolumienką pośrodku. Ponad strefą portalu uproszczona rozeta. Wyższe kondygnacje wieży, podkreślone gzymsami kordonowymi, przeprute dwudzielnymi oknami z dekoracja maswerkową i triforiami. Najwyżej umieszczono zegar w obramieniu z trójkątnej wimpergi. Wieża zwieńczona ośmiobocznym hełmem z czterema małymi wieżyczkami w narożnikach, oddzielonymi trójkątnymi szczytami. Elewacje boczne kościoła - czteroosiowe z wyodrębnionym trójstrefowym podziałem - dzielone pośrodku trójuskokową skarpą. Dolna strefa z rzędem czterech małych okien zwieńczonych łukiem ostrym, nad którymi ślepa galeria arkadkowa. W górnej strefie wyodrębniono dwudzielne ostrołuczne okna wypełnione maswerkiem. Ściany zwieńczono fryzem ząbkowym. Południowa elewacja transeptu podzielona na dwie kondygnacje, zwieńczona schodkowym szczytem wypełnionym blendami o maswerkowej dekoracji, dzielonymi lizenami przechodzącymi ponad dach w sterczyny. Pośrodku dolnej kondygnacji portal flankowany głębokimi, sklepionymi niszami i ośmiokątnymi wieżyczkami. Nad portalem trzy ostrołukowe okna. Północną elewację transeptu rozwiązano analogicznie jak południową, ale w portalu w 1927 roku wbudowano ołtarz polowy z Chrystusem dźwigającym krzyż. Wielobocznie zamknięte prezbiterium w każdej ścianie otrzymało ostrołukowe okna wypełnione maswerkiem. We wnętrzu w nawie głównej i ramionach transeptu umieszczono empory. Empora organowa i empory nad transeptem wparte na kolumienkach i połączone wąską galerią biegnącą wzdłuż ścian bocznych korpusu. Prezbiterium otoczono wieńcem dwunastu ostrołukowych nisz. Wystrój wnętrza, kilkakrotnie przekształcany, dzięki licznym tablicom pamiątkowym i polichromiom ma charakter religijno-patriotyczny. Dekorację rzeźbiarską wykonał Wojciech Durek wspólnie z zaprzyjaźnionym artystą Ignacym Zelkiem (ołtarz główny, ołtarze boczne, ołtarz polowy). Nowa dekoracja malarska z 1929 roku jest dziełem Kazimierza Mitery z Krakowa (freski na ścianach szczytowych transeptu).Dostęp do zabytku ograniczony. Obiekt dostępny podczas nabożeństw.

Nie polecam:)

Piękne, zabytkowe miejsce.