Samodzielny Wojewódzki Publiczny Zespół Zakładów Psychiatrycznej Opieki Zdrowotnej im. dr Barbary Borzym

Przebywałam na oddziale nerwic. Gdyby nie Siostry, dużo więcej ludzi stąd by odeszło. Ordynator i psychoterapeutka (nie pamiętam nazwiska)to kłamcy, oszuści ( oszukują ludzi, nie mówią prawdy, brak szczerości). W ostatnim czasie sporo osób wypisało się przed czasem. W ostatnim tygodniu 5 osób. To wystarczy, żeby odpowiednio dobrze zastanowić się, zanim ktoś tam będzie się chciał leczyć. Dziś zostałam wyrzucona, bo wg nich, w ostatnim czasie dużo płakałam. Czyli, można sądzić, jeśli czujesz się źle podczas terapii ( podobno na tym polega terapia grupowa: wpierw jest źle, żeby później było dobrze), należy Ciebie się pozbyć, to psuję statystyki.

Skandal jak się traktuje pacjentów to mało powiedziane,byłem kilka razy chorując na depresję,mnie akurat dobrze" traktowano ale to jak pielęgniarze traktują pacjentów to naprawdę dramat

Świetne jedzenie i bardzo niskie ceny. Tak jest to szpital psychiatryczny ale zarobki są tak niskie że za 10zł pracownicy wyniosą ci obiad ,który miał być dla pacjentów. Z innych przyjemności można wymienić usługi cielesne które oceniam jednak negatywnie ponieważ pracownicy [tzw chorzy personel tak o nich mówił nwm dlaczego] są dość niechętni do kontaktów z klientami. ALE I TAK BARDZO POLECAM

Po półrocznej terapii na oddziale leczenia nerwic wyszedłem jak nowo narodzony człowiek. Dziękuję personelowi i Panu Ordynatorowi i Terapeutą. Pierwszy raz w życiu usłyszałem że P.Ordynator widzi nasze cierpienie. Dotąd żaden lekarz nie powiedział mi czegoś podobnego. Jest czysto i można wybrać sobie dietę. Psychoterapia grupowa i indywidualna to najważniejsze elementy leczenia. Jest dużo psychoedukacji, zajęć z biblioterapii czy psychodramy. Społeczność stara sie być wielką rodziną.W dobie covid19 fakt nie było przepustek lub wyjść po zakupy i ograniczone były spacery ale to nie było tak odczuwalne. Personel profesjonalny i zawsze można liczyć na pomoc i konsultację w dojściu do problemów osobowości.Prawda terapia moze boleć ale tu na oddziale nie jest się zostawionym samemu sobie. Podejmując terapię od Ciebie i twej pracy zależy jej efekt ale jest naprawdę warto. Mogę śmiało powiedzieć, że na tym oddziale uzdrawianie są poranione serca ludzkie.Bylem pół roku a przez covid19 ani razu nie odwiedzilem domu ale warto było tak pracować nad sobą bo dziś po wyjściu jestem nowym człowiekiem. Serdecznie współczuję osobą z oddziałów P ale często jak jest szansa to trafiają oni na ten oddzial i w pełni odzyskują zdrową osobowość. Dziękuję jeszcze raz personelowi i lekarzą za pomoc oraz pielęgniarką i personelowi za rodzinną atmosferę i profesjonalną pomoc.

Byłem wczoraj po pomoc od alkoholu. W życiu tak tragicznie sie nie czułem Pani Doktor Lidwia Jóźwiak odmówiła mi przyjęcia. Fakt mialem poltora promila ale znam swoj organizm i naprawdę coś mi sie działo. Po dwoch godzinach przyjechał prywatny lekarz do domu i powiedział, że została mi godzina może!! Glukoze we krwi miałem 49!! To jest Lekarz? Prosiłem błagałem i płakałem Pani Lidia nie nadaje sie nawet na salową!!!

Krychnowice to najgorszy szpital w Polsce ,wykończyli mają siostre ,2 razy w ciągu tygodnia przedawkowała leki psychotropowe nasenne jak można było na oddziale przedawkować leki nie można było poprosić się o konsultację neurologiczna ,była cała posiniaczona ,rozbita głową twierdzili że upadła,z kobiety 100 kg chodzącej po trzech miesiącach była babuleńka jeżdżąca na wózku brud smród i nic więcej,tylko matka pani ordynator miała opiekę leżąc na tym samym oddziale co matka jest pani ordynator ,leżała sobie w izolatce ,a inni na korytarzach nikomu nie polecam tego pojebane go szpitala

Oddział Nerwic prowadzony jest na najwyższym poziomie. Pan Ordynator to dusza człowiek. Zawsze można do niego pójść i porozmawiać o swoim leczeniu. Panie terapeutki, pielęgniarki, salowe są bardzo miłe i służą pomocą. Pacjenci starają się tworzyć rodzinę tj. wspierają się nawzajem, rozmawiają, interesują się gdy masz gorsze dni. Na oddziale jest bardzo czysto, jedzenie jest dobre, jest możliwość wyboru diet od zwykłej do wegetariańskiej czy niskokalorycznej, wybór chleba czy pszenny czy razowy. Oddział znajduje się na terenie starego dworu otoczonego parkiem. Przed budynkiem znajduje się stolik z ławkami i siłownia na powietrzu. Na oddziale można grać w tenisa stołowego, lotki, piłkarzyki. Są też maty do ćwiczeń. Na stołowce jest telewizor i gry planszowe. Jestem tu już trzy miesiące i jestem bardzo zadowolona z terapii. Głównie prowadzona jest terapia grupowa ale są też sesje indywidualne z terapeutą. Dzień jest wypełniony też innymi zajęciami: biblioterapią, psychoedukacją, terapią rekreacyjną, treningami autogennymi Szulca itd. Naprawdę warto leczyć się na tym oddziale i zdecydowanie go polecam. Dziękuję Panu Ordynatorowi, terapeutkom, pielęgniarkom i salowym oraz pacjentom za opiekę, pomoc, dobre słowo i towarzyszenie mi w mojej walce o zdrowie. - Monika K.

BOŻE ten szpital to jeden wielki koszmar. Oddałam na P-1 mojego 85 lat tatę który cierpi na demencję starczą. Ma czasami takie złe okresy kiedy nie chce przyjmować posiłków. Taka choroba. Oddałam go tam ponieważ bałam się że w domu może się bardzo szybko odwodnić nie przyjmując posiłków. Położyli go tam na oddziale wydzielonym aby mieć całkowitą kontrolę nad nim. Po dwóch tygodniach tata trafił na oddział nefrologii ponieważ z powodu całkowitego odwodnienia zablokował się mocz i doszło do uszkodzenia nerek. Po zacewnikowaniu do woreczka lała się krew z moczem. Jakby tego było mało to jeszcze na oddziale nabawił się zapalenia płuc i podejrzenie sepsy. Czuję się tak jakbym zostawiła gdzieś tatę pod mostem bez żadnej opieki.Ludzie nie oddawajcie do tego szpitala swoich starszych rodziców. .co ten szpital może zrobić to tylko doprowadzić ich do szybszej śmierci.

W 2000r byłem na P2! Nie narzekam,przeciwnie! Pozdrawiam Panie Pielęgniarki! W tym, szczególnie jedną!!!Muszę niestety dodać, że teraz stwierdzono u mnie STWARDNIENIE ZANIKOWE BOCZNE! Zaczęło się po operacji, gdy będąc w tym szpitalu, zawieziono mnie do szpitala na Józefowie" gdzie przeszedłem dwie operacje. Później długo miałem silną anemię! Lekarz tego szpitala uratował mi życie kierując "na Józefów". Dziękuję!!!Jednak anemia (brak mojej krwi przy operacji) zrobiła "swoje"! Trudno!!!"