Muzeum więzienia Pawiak

Akurat trafiliśmy na dzień biletów bezplatnych. Jeśli ktoś tylko chce poogladac to zwiedzanie trwa do 20min, z czytaniem myślę 1h do 1,5h. Polecam

Najpierw dla mnie było zaskoczeniem, że cały osobny pokój w muzeum jest poświęcony wiązu. Już po zapoznaniu z informacją w muzeum zrozumiałam dlaczego drzewo odgrywa taką ważną rolę w historii Pawiaka. Wiąz był jednym z nielicznych symboli wiary w lepsze jutro. Drzewo istniało w tym samym miejscu, gdzie stoi teraz jeszcze od początków dwudziestego wieku. Teraz drzewo jest wykonane całe z brązu.W środku muzeum również można zobaczyć zdjęcia jak więzienie wyglądało przed zniszczeniem.!!!Muzeum nie posiada toalety dla zwiedzających.

Muzeum więzienia Pawiak to poruszające i ważne miejsce, które przypomina nam o okropnych czasach w historii Polski. Wystawa i ekspozycje są dobrze przygotowane i pokazują życie więźniów w sposób autentyczny i poruszający. Jednakże, zwiedzanie może być trudne dla osób wrażliwych ze względu na treści przedstawiane na wystawie, które mogą być szokujące i przygnębiające.

,,Ludzie ludziom zgotowali ten los - aspekt nieodwracalnego dokonania – oto czas wojny minął i stał się zamkniętą rzeczywistością..."

Polecam muzeum mocne doznanie. Przemiła pani obsługująca wyjaśniła sporo rzeczy a także nie zrobili problemu abyśmy mogli wejść z pieskiem w plecaku.

Warto umieścić na swojej mapie zabytków do zobaczenia w stolicy. Na mnie muzeum działa jak magnes więc staram się do nich zaglądać. Super panie z obsługi. Zajmie niezbyt dużo czasu, a człowiek poszerzy swoją wiedzę.

Pawiak – nieistniejące więzienie w Warszawie wzniesione w 1830–1835 r. W latach 1939–1944 Pawiak był największym niemieckim więzieniem politycznym na terytorium okupowanej Polski. Według szacunków od 2 października 1939 do 21 sierpnia 1944 przez Pawiak przeszło ok. 100 tys. osób, z czego ok. 37 tys. zostało zamordowanych, a ok. 60 tys. wywieziono w 95 transportach do obozów koncentracyjnych, innych miejsc odosobnienia lub do pracy przymusowej.W jego murach byli osadzani polscy patrioci walczący z rosyjskim zaborcą, po 1918 roku więźniowie polityczni – głównie komuniści, a w czasie II wojny światowej osoby zatrzymane w łapankach, często kobiety i dzieci, ale też członkowie ruchu oporu. Położone w ścisłym centrum miasta więzienie było świadkiem masowych zbrodni, które wstrząsnęły okupowaną Warszawą.21 sierpnia 1944 roku Niemcy wysadzili w powietrze niemal cały kompleks więzienny.Dziś budynek muzeum znajduje się w ocalałych kazamatach VII i VIII oddziału więzienia. Pawiak nie zostało odbudowany, a w latach 50 przez jego teren przeprowadzono aleję Juliana Marchlewskiego (obecnie aleja Jana Pawła II).P.S.: Ocalał tylko prawy słup bramy i wiąz szypułkowy, który rósł tuż obok niej po wewnętrznej stronie muru więziennego. Do drzewa tego rodziny pomordowanych przez Niemców więźniów mocowały tabliczki z ich nazwiskami. Wiąz jednak usechł w 2004 r., dlatego pracownicy Gliwickich Zakładów Urządzeń Technicznych (GZUT) wycięli go, zdjęli z niego formę i wykonali odlew brązowy, ustawiony na tym samym miejscu w 2005 roku (tzw. Pomnik Drzewa Pawiackiego).

Pierwszy raz w tym muzeum, bardzo mocne wrażenia, mocne miejsce. Odwiedziliśmy je w ramach nocy muzeów, około północy to jeszcze potengowaoo wrażenia i wzmacniało odbiór, powagę miejsca. Muszę tu jeszcze na spokojnie wrócić aby dokładnie poznać tragizm tego miejsca. Gorąco polecam.

Koniecznie trzeba zobaczyć. Może nie wszyscy trafią, a szkoda, bo naprawdę warto.