Szpital Narutowicza

Czworo moich dzieci urodziło się w tym szpitalu siłami natury. Niedawno najmłodsze. Jak zwykle wszystko odbyło się bardzo profesjonalnie, z poszanowaniem praw pacjenta. Obsługa dopasowana do poglądów rodziców. Panie położne, jeśli czas na to pozwala, ustalają z pacjentką czego sobie życzy. Wszędzie jest bardzo czysto. Cały czas jest zainteresowanie, ktoś wchodzi uśmiechnięty, żeby zapytać o samopoczucie. Stres mija, bo wiesz, że wszystko będzie dobrze. Jak w amerykańskim szpitalu na filmach. Szpital wyróżnia się pośród innych szpitali. Po prostu szpital dla pacjenta.

Leżałam w tym szpitalu na oddziale neurologicznym. Bardzo dobra opieka lekarzy i pielęgniarek. Wszyscy bardzo mili. Badań miałam sporo przeprowadzonych. Jedzenie całkiem dobre i tylko mało. Minusem oddziału jest brak izby przyjęć. Przyjęcia są robione przez SOR i wszystko trwa dłużej.

Kolejka do rejestracji na 20 os. Przed chwilą: gościowi żona czeka na operację na SORze, może się wykrwawić, a musi czekać aby ją zarejestrować. Żenada i coś chorego!Lekarze ok. Kierownictwo do zwolnienia!

Spem omnem date, qui huc veniunt.Żyjcie i radujcie omijając ten szpital z daleka.Jeżeli zależy ci na tym aby:-zostać potraktowanym jak człowiek-nie czekać na sorze z wysokim priorytetem paru godzin-uświadczyć profesjonalizmu od personeluTo z całego serca odradzam tą placówkę

Wizyta na SOR, ze zwichniętą kostką. Sprawa załatwiona w niecałe 2 godziny, personel uprzejmy i pomocny.

SOR. 14:32. Atak kamicy nerkowej.Triage 1. Prymitywny organizm biologiczny mający o sobie mniemanie ratownika przeprowadzając wywiad nie oderwał wzorku od elektronicznej zabawki trzymanej w ręku. Priorytet ustalił na niski.W poczekalni cztery osoby.Czas oczekiwania na przyjęcie do gabinetu numer 13 wyniósł ponad dziesięć godzin.Personel rażąco przyzwyczajony do swoich karygodnych poczynań i w pełni świadomy nikczemnych zachowań. Przoduje Rafał Ryzner. Mający się za lekarza.Jeżeli coś może uosabiać upadek wartości służby zdrowia i poziom degeneracji ludzi służących pod patronatem etyki niesienia pomocy i pamięci o Hipokratesie to jest to właśnie to miejsce. Całkowita obojętność wobec cierpienia. Białe kitle brną niewzruszenie ku swym wielkim autorytetom pierwszej połowy XX wieku. Aniołom Śmierci. Przedstawicielom antyetyki lekarskiej.

W ubieglym tygodniu żona rodziła na tutejszym oddziale, ja uczestniczyłem w porodzie - wrażenia i jej i moje dużo lepsze niż się spodziewaliśmy zwłaszcza na oddziale poporodowym. Panie położne zainteresowane pacjentkami i dzieciaczkami. Udzielały dużo porad, zwłaszcza co do laktacji, opieki nad maluchem. W nocy reagowały na płacz dzieci i przychodzily z pytaniami o pomoc. Bedziemy wspominać bardzo pozytywnie.

SOR dramat, od pomocy ważniejsze jest żeby w poczekalni czekać w maseczce bo jak nie to proszę opuścić SOR

Dno! Miałam wyznaczony termin operacji ,będąc na sali juz dowiedziałam się że zaszła jakaś pomyłka i że nie ma mnie w ogóle na liście do zabiegu ,ani nie ma dla mnie wolnego łóżka ! I kazali mi opuścić szpital !!!

Wielki jeden cyrk, zostałem wyproszony jako osoba towarzysząca i to bezpośrednio. Mimo iż w poczekalni było kilka innych osób towarzyszących…W krótkiej dyskusji zarazem od Pani z rejestracji dowiedziałem się, że szczepienie przeciwko covid nic nie daje.Jak szybko weszliśmy na odział SOR tym szybciej wyszliśmy!