Pensjonat Stara Szkoła Piaski, Ełk

c.d.Ilość i różnorodność potraw jest miłym zaskoczeniem. Powiedzenie popie oczy

Zdecydowanie polecam!. Niesamowicie urokliwe miejsce do wypoczynku w ciszy i relaksu. Położone nad samym jeziorem w przepięknie odrestaurowanych budynkach „Starej Szkoły”. Na miejscu można skorzystać z sauny, jacuzzi, mini tężni solankowej oraz elektrycznych rowerów. Przepyszne śniadania i obiady dopełniają całości a dodatkowym atutem, który na pewno ułatwi podjęcie decyzji o naszej kolejnej wizycie w tym miejscu, są właściciele. Przemili ludzie, którzy służą pomocą starając się umilić wizytę i zaspokoić wszelkie gusta. Na uwagę zasługuje również cały personel pensjonatu, którym jest niesamowicie miły dla gości. Na pewno jeszcze odwiedzimy to miejsce.

Spędziliśmy w Starej Szkole tydzień urlopu. Był to przyjemny czas. Pensjonat jest urządzony z dbałością o szczegóły. Teren jest pięknie zagospodarowany i zadbany - jest wiele przyjemnych miejsc, w których można posiedzieć.Trochę gorzej jest, jeśli ktoś lubi długie spacery, czy wycieczki rowerowe - niestety najbliższa okolica im nie sprzyja - żeby wybrać się np. do lasu, trzeba pojechać samochodem.Posiłki są smaczne i bardzo ładnie podane, ale jeśli ktoś aktywnie spędza dzień, może uznać, że porcje obiadowe są dość małe.

Klimatyczny, pięknie odrestaurowany budynek, w którym właściciele stworzyli mikroklimat. Pod ścianą dawnej szkoły pruskiej siadają lokatorzy z różnych części Polski, w różnym wieku i dyskutują godzinami. Łącznie z moim introwertycznym mężem:)A jeśli chcesz się wyciszyć i pobyć w samotności - teren ośrodka jest bardzo duży i zapewnia mnóstwo wygodnych kątów do zaszycia się z kawą i książką.Ogromny plus to przystań należąca do ośrodka, ze sprzętem do pływania w cenie pobytu.No i jedzenie. Poezja. Lokalni dostawcy, przepyszne połączenia, slow food w pełnym wydaniu.Jedyny minus to brak klimatyzacji, ale myślę, że grube mury trzymałyby chłodną temperaturę gdyby nie ekstremalne upały podczas naszego pobytu. Wrócimy tu :)

Fantastyczne miejsce.Spokojnie, kameralnie i klimatycznie.Cudowni właściciele i przemiła obsługa.Jedzenie to istny raj dla podniebienia.Zakochaliśmy się i wrócimy ponownie.Jeśli pragniesz ciszy i wypoczynku w ciszy w miłym towarzystwie to trafiłeś idealnie.

Tygodniowy pobyt w sierpniu.Budynki, pokoje, część wspólna i teren urządzone z najwyższą dbałością o detale. Bardzo ładne wnętrza i widać ogrom pracy włożony w zbudowanie i utrzymanie Szkoły.Bardzo miła obsługa.Posiłki są smaczne i ładnie podane, natomiast jeśli ktoś jest osobą aktywną (nie mówię tu o aktywności ekstremalnej, ale o zwykłym rowerze, trekingu czy pływaniu), to w mojej ocenie ilość jedzenia nie jest wystarczająca.Szczególnie obiady nie były równe, zasadniczo były smaczne, świeże, bardzo atrakcyjnie podane, ale przynajmniej raz się zdarzyło, że porcja była kuriozalnie małe: frytki z batata podane razem ze zrazami mięsnymi, zmieściły się na łyżce do zupy. Ilość wręcz symboliczna, bardziej dekoracyjna niż stanowiąca bazę posiłku. Podobnie śniadania: jedno jajko na osobę, degustacyjne ilości serów czy wędlin, minimalne ilości warzyw - jak dla mnie nieco za mało, jak na dobry początek dnia.Trochę też przeszkadzały mi sztywne pory posiłków, 9:00 / 17:00, nieco utrudnia to planowanie dnia.Odrębna sprawa, to okolica.Pocztówkowo ładna, ale jeśli przyjrzeć się bliżej, to bez samochodu niespecjalnie jest gdzie się ruszyć, aby odbyć przyjemny spacer.Rowerowo też jest dość mizernie, właściwie nie ma oznakowanych szlaków (poza szlakiem dookoła Łaśmiady, ale to zwykłe drogi publiczne).Okoliczne jeziora praktycznie całkowicie zabudowane prywatnymi działkami, a więc niedostępne, okolica sprawiała na mnie wrażenie ładnej, ale nieprzystępnej, wykupionej" przez działkowiczów i turystycznie dość ubogiej

WYJĄTKOWE,CUDOWNE,FANTASTYCZNEJedynie takiego typu przymiotnikami można określić to miejsce.MIEJSCENa całym terenie pensjonatu każdy znajdzie kącik dla siebie. W “szklarni”, na tarasach, przy zielniku, na pomoście, leżaku, trawce, krześle, kocyku. Nawet przy pełnym obłożeniu można mieć poczucie prywatności i ciszy.JEDZENIEWręcz wspaniałe. Kuchni Pani Ani i kobiet tam pracujących bliżej jest do Restauracji Ewa Zaprasza w Sasinie niż do zwykłego “pełnego wyżywienia”. Dania są proste, bazujące na lokalnych składnikach i jakości której nie powstydziłyby się poważne restauracje. Jeśli ktoś sam pamięta z dzieciństwa swój uśmiech przy obiedzie babci to tu te wspomienia wrócą.LUDZIENa pewno to miejsce nie byłoby tak wyjątkowe bez gospodarzy oraz przemiłych Pań. Od wejścia ma się poczucie zaopiekowania i serdeczności z ich strony. Pełni otwartości i troski a jednocześnie nie narzucający się.ATRAKCJEMożemy eksplorować okoliczne lasy, pola, łąki i jeziora. Do dyspozycji mamy rowery, rowery wodne, łódkę czy własne nogi. Godzinami możemy obserwować gospodarzy w postaci jaskółek oknówek, polujących na owady czy przesympatyczne koty Tigra, Piorunkę i Rudego. Po dniu pełnym wrażeń, możemy podziwiać zachody słońca pod kocykiem lub skorzystać z balii czy sauny.Miejsce Pana Pawła i Pani Ani jest absolutnie wspaniałe i wyjątkowe. Warte każdego przebytego kilometra i każdej złotówki.

Zakochałam się w tym miejscu. Świetna atmosfera, bardzo mili właściciele i cała załoga. Jedzenie przepyszne, istny raj dla podniebienia. Piękny teren, gdzie każdy znajdzie swój kącik, by odpocząć od codziennego zgiełku. Właściciele cudownie zadbali, żeby nikt tu się nie nudził: rowerki wodne, łódka, rowery elektryczne, którymi można zwiedzać piękna okolicę, gry, książki, sauna, bania z jacuzzi, ognisko... To wszystko sprawia, że człowiek najchętniej zostałby tu na zawsze. Nr 1 w moim rankingu ulubionych miejsc. Po prostu cudownie ❤️

Jeśli ponad wszystko preferujesz i poddajesz się nastrojowi cudownych krajobrazów Mazur Garbatych i Pojezierza Ełckiego, błogi spokój lokalizacji oddalonej od głównych szlaków turystyki masowej, a także wysoki komfort odpoczynku wzbogaconego doskonałą autorską kuchnią, to jesteś w dobrym miejscu. Sam pensjonat jest bowiem obiektem udanej rewitalizacji zabudowy poniemieckiej - jednoklasowej szkoły ludowej postawionej w 1933 roku staraniem władz oświatowych ówczesnych Prus. Z ogromnym pietyzmem obecnych właścicieli (Ani i Pawła) zadbano o zachowanie dużej ilości elementów oryginalnego wystroju architektonicznego obiektu, więźby dachowej i jego pokrycia, doskonale zachowanych ceglanych fasad wzbogaconych charakterystycznymi dla tego regionu kamiennymi fragmentami ścian naroży i stężeń. Zachowano charakterystyczny kształt okien ze stężeniami ceramicznymi. Wchodząc do wnętrza obiektu, odnajdujemy nastrój dawnych czasów podkreślany elementami wystroju takimi jak: meble z epoki empire, lampy, lustra oprawione w ramy dawnych okien, zakątki do podziwiania krajobrazu pobliskiego jeziora jak i te. gdzie w zaciszu można spędzać czas na rozmowie, czytaniu książek i grach rodzinnych. Wszystko to sprawia, że dom mieści w sobie funkcje współgrające funkcjonalnie, tuląc w swoich wnętrzach gości pragnących odnaleźć ulubiony sposób wypoczynku. W ceglanych podziemiach dostępne są pomieszczenia barku, sali spotkań i gier oraz pomieszczenie masażu. Schodząc tam po starych kręconych ceglanych schodach, przechodzimy obok dawnej centralki telefonicznej z tarczą obrotową i wtykanymi bagnetami łączówek, więc, w potrzebie rozmowy, możemy przytulić słuchawkę i porozmawiać z kim tylko zapragniemy.  Wystrój kilku pokojów i jedynego dwupokojowego apartamentu jest dopasowany do naszych oczekiwań. Bije z nich pietyzm tworzenia nastroju poprzez dobór zasłon, nakrycia wygodnych, stylowych łóżek, innych mebli, koloru ścian, stropów z wykorzystaniem drewnianych belek, wyposażenia łazienek, oświetlenia, obrazów i elementów ceramiki, dopełniających uczucie przebywania w miejscu wyjątkowym. Wszystko to sprawia, że w tych wnętrzach odnajdujemy spokój i komfort. W niepogodne dni schronimy tam także marzenia o miejscu godnym naszej uwagi.Właściciele obiektu są miłośnikami trzech kotów, którym wolno wiele, o ile przestrzegają zasad dobrego wychowania, respektu dla sfery odpoczynku gości. Ania i Paweł dopuszczają wizyty z małymi, ukochanymi, własnymi zwierzętami, bo eliminowanie stresu rozstania ze swoimi pupilami leży w filozofii organizacji wypoczynku dobrych ludzi. Dobre, zdrowe energetycznie miejsca są odwiedzane przez jaskółki i czyżyki. A te licznie zamieszkują przestrzenie podbitek dachów szkoły i dawnej obory przystosowanej do funkcji serwowania smaków i cudownych zapachów przygotowywanych tam cudów kuchni autorskiej Ani. To świat odrębny, choć w jakimś stopniu ściśle powiązany z funkcjami starej dobrej szkoły"