Bazylika kolegiacka Matki Bożej Nieustającej Pomocy, św. Marii Magdaleny i św. Stanisława Biskupa

Jeden z najważniejszych o ile nie najważniejszych z poznańskich kościołów. Nieopodal Starego Rynku. Fasada kościoła farnego zamyka perspektywę ulicy Świętosławskiej.Kościół pojezuicki, wzorowany ponoć na rzymskim il Jezu, moim zdaniem z dużo bogatszym, barokowym wnętrzem zdobionym stiukami. Pamiętam ciemne wnętrze sprzed renowacji; dziś odnowione, jaśniejsze, nadal robi ogromne wrażenie.

Miejsce dostępne dla wszystkich zwiedzających tuż przy rynku. Warto wstąpić choć na chwilę i podziwiać wnętrza, które robią wrażenie.

Jedna z najpiękniejszych bazylik, jaki odwiedziłam. Piękne zdobienia, kolumny i obrazy robią ogromne wrażenie. Bardzo polecam wstąpić.

Piękny kościół w centrum starego miasta Poznań. Odwiedzając Poznań zachęcam odwiedzić Farę, jest wyjątkowa w swoim stylu na skalę naszego kraju, znajduje sią tu wyjątkowe organy. Tego typu organy występują tylko dwa zachowane egzemplarze w całej Europie. Warto zwiedzić podczas wyprawy do Poznania.

Coś niesamowitego, bazylika tuż przy rynku Starego Miasta. Jej wielkość i przestrzeń budzi podziw. Rzadko spotykany w Polsce styl, który zachwyca.

Piękny zabytek. Perła baroku i poruszające koncerty organowe co sobotę o 12,15. Koniecznie zobacz i posłuchaj.

Przepiękna bazylika , warto zobaczyć a szczególnie wejść do środka ,jest na co popatrzeć , cudowna architektura

W 1570 biskup Adam Konarski sprowadził do Poznania jezuitów, oddając im kościół pw. św. Stanisława Biskupa. W 1651 rozpoczęto budowę nowego kościoła, którego plany przysłano przypuszczalnie z Rzymu (tradycyjnie za autora projektu podaje się Bartłomieja Nataniela Wąsowskiego – rektora Kolegium Jezuickiego w Poznaniu i teoretyka architektury). Początkowymi pracami (do 1652) kierował Tomasz Poncino. Szwedzka okupacja (1655–1660) przerwała prace. Po wznowieniu prac budową kierowali Bartłomiej Nataniel Wąsowski, Wojciech Przybyłkowicz i Jan Poradowski. W latach 1696–1701 przy budowie nawy głównej i fasady współpracował z nimi Jan Catenazzi. W 1705 kościół został konsekrowany przez biskupa Hieronima Wierzbowskiego, choć był jeszcze nieukończony. W latach 1727–1732 Pompeo Ferrari zbudował ołtarz główny i główny portal.