Szkoła Podstawowa nr 37

Pan Mende jest najlepszym nauczycielem jakiego poznałam. Lekcje są życiowe, przydatne i wyjątkowo interesujące. Pan Mende ma bardzo dobry kontakt z uczniami, wysoką kulturę osobistą a lekcje są bezstresowe. Pozdrawiają Ola i Maja

Opuściłem tą szkołę z traumą do dalszej nauki, nie wysyłajcie tutaj swoich dzieci. Nauczyciele (z małymi wyjątkami) jedyne co potrafią to uprzykrzać życie uczniom kartkówkami i sprawdzianami. Aktualnie uczęszczam do szkoły średniej i w końcu cieszę się z tego że chodzę do szkoły. Zdecydowanie ta podstawówka to najgorszy czas w moim życiu.

Placówka jest nastawiona na wkuwanie całego materiału dniami i nocami, a reżim jaki tam panuje bardziej przypomina kolonie karne. Nauczyciele są bez zaangażowania, a w dodatku są wredni i oceniają bezpodstawnie. Jak się im raz podpadnie to jedynym wyjściem jest zmiana skoły. Uczniowie (z nielicznymi wyjątkami) zachowują się podobnie. Nękanie jest tam dosłownie na porządku dziennym. Byłam nawet świadkiem tego jak jedna z moich koleżanek z klasy próbowała popełnić samo*ójstwo przez inną dziewczynę. Naprawdę nie polecam bo jedyne co z tamtąd wyniosłam to traumę i problemy psychiczne.

Naprawde wspaniala wrecz szkola, tylko minusy takie ze zgubilam tutaj ksiazki, zeszysty... no i szczeszsie

Szkola jako budynek spoko pilkazyki sa boiska itd ale z punktu widzenia ucznia srednio nauczyciele (z wyjatkami) nie rozumieja dzieci i tylko powoduja traume np C.A religia ale sa tez mega mili np Ł.M chemia J.H geografia szczerze polecam ale zalezy na jakich nauczycieli sie trafi

Trochę odwalona szkoła, ostatnio koledzy z 8 klasa siedzieli w toalecie po 40 osób i oglądali mecz piłki nożnej ale przynajmniej nie jest nudno.Całkiem spoko polecam

Dzień Dobry, Pan Mende jest jednym z najlepszych nauczycieli jacy mnie uczyli. Można z nim normalnie porozmawiać jak z kolegą. Bardzo go lubiłem, ale niestety z sp 37 odszedł. Cenie Pana za Jego wiedzę.

Byłam kiedyś uczennica tej szkoły. Miałam bardzo dobre wyniki w nauce, ale również nie wspominam dobrze tamtego okresu. Placówka była nastawiona na bezsensowne wkuwanie i w niczym nie przypominala instytucji oświatowej, jak już to raczej kolonie karna, gdzie skazańcy wiecznie byli nękani różnymi sposobami weryfikacji nałożonych na nich obciążeń. Po zakończeniu podstawówki rozpoczęłam naukę w najlepszym liceum w mieście i dopiero tam zaczęłam rozwijać swoje pasje (bo miałam na to czas) dzięki czemu bez problemu dostałam się na wymarzone studia i dzisiaj wykonuje zawód, który kocham i do którego mam predyspozycje. Przede wszystkim nikt nie stał wiecznie nade mną i nie poddawał wiecznemu testowaniu, kontrolowaniui sprawdzaniu - w końcu zaczęłam żyć jak człowiek, a nie jak efekt naukowego eksperymentu. Nie trzeba robić miliona sprawdzianów i kartkówek, żeby czegoś dzieci, czy młodzież nauczyc - zresztą to nawet nie są metody nauczania.