Szpitalny Oddział Ratunkowy Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego

Wczoraj zaczęło się dobrze. Po 17.00 w triażu nadali kategorię zieloną (120 min. czekania), a tu po 30 minutach już wchodzimy do gabinetu. Po rozpoznaniu zlecenia na USG i krew. Gdzieś po 1,5h już jesteśmy po i czekamy do lekarki, na ostateczne rozpoznanie co jest. Pani doktor wychodzi z gabinetu i informuje, że w systemie nie ma jeszcze wyników USG, więc za chwilę znowu sprawdzi. OK, czekamy. I czekamy i czekamy. Po godzinie idę się dowiedzieć do recepcji i dostaję niemiłe info od niechcenia, że pani doktor obsługuje też intensywną terapię więc trzeba czekać (co przecież powinienem wiedzieć). OK, czekamy. Po kolejnej godzinie jestem już delikatnie zdenerwowany, bo mieliśmy zaraz się dowiedzieć co i jak, więc zaczepiam inną doktorkę i mówię, żeby sprawdziła (naszej doktorki już nie widzę od 2h). Sprawdziła w kompie i mi mówi, że tamta już skończyła zmianę i chyba coś poszło nie tak (nie przekazali dokumentacji i info, że czekamy do zmienników). No i tak 2,5 godziny czekamy zupełnie bez sensu. Przepraszam w tym szpitalu nie istnieje. Koło 22.00 dowiaduję się, że niezbędny jest transport do innego szpitala na oddział zakaźny, pewnie koło 40 min (info od lekarza). Karetka jest o północy. Oczywiście nikt nie informuje, że są opóźnienia.Szpitalu: tak niewiele trzeba, żeby wyglądało to dobrze, a ty i tak to zepsułeś. Godność pacjenta nie jest tylko na sali operacyjnej, ale w poczekalni też.Podsumowanie: recepcja 17.05.2023 godz. ok 22.00 brak szacunku do pacjenta, czułem się obywatelem drugiej kategorii. Najpierw nasze super ważne sprawy, a potem wy pacjenci. Gdybym sam się nie zainteresował, tylko posłuchał recepcji, to bym tam do teraz siedział.Wtopa z nieprzekazaniem pacjenta kolejnej zmianie to mi się w głowie nie mieści. Jak można zapomnieć o pacjencie w trakcie procesu rozpoznania!?

Dzisiejsza wizyta z urazem ręki - odbyła się szybko, sprawnie:) zajęło nam to ok. 40 min wraz z wizytą oraz badaniem obrazowym, mimo kolejki bardzo dobra logistyka. Wnikliwy lekarz, miło w triarzu, poczuliśmy się zaopiekowani bardzo dobrze. Bardzo polecamy i dziękujemy❤️

Trafiliśmy na sor ok godziny 11.00, zostaliśmy przyjęci błyskawicznie z moim 7 miesięcznym synem. Bardzo dobrze się nami zaopiekowali. Jestem bardzo zadowolona z lekarzy, a było ich aż 3, którzy o nas zadbali, nikt nie robił wyrzutów, wręcz starli się rozładować mój stres. Polecam, jest też miejsce do zaparkowania samochodu chociaż myślę że nie każdy wie że można wjechać jakby za drugi szlaban pod miejscem dla helikoptera. Bardzo się bałam po negatywnych komentarzach tego SORu ale okazało się że jest bardzo dobry.

Trafiliśmy na SOR z bólem głowy od tygodnia, zaniki pola widzenia mdłości i ogólne osłabienie organizmu wycieńczonym walka z permanentnym bólem głowy. Na triage trafia się bardzo szybko [mierzenie ciśnienia, EKG i ogólny wywiad]....i potem 6h bez jakiegokolwiek kontaktu z pacjentem.....siedzisz na korytarzu....kolejni pacjenci przybywający i czekający na wizytę lekarza, który ma zdecydować co dalej... Dopiero samoistne poproszenie o jakąkolwiek pomoc spotyka się ze zrozumieniem, choć brak jakiegokolwiek tłumaczenia co i jak, dlaczego, po co. ...po prostu dozylnie pyralgina, aby przestało boleć i do domu pacjencie bo jesteś problemem.Szpital piękny wyposażenie bogate, tylko personelu brak....lepiej trzeba było wydać na pracowników i skrócić czas.Dużo pracy, aby zbudować zaufanie klientów [pacjentów].Nie byliśmy jedynymi którzy czekali tak długo... niestety.

Personel jest wyjątkowo niemiły. Dosłownie fuczy na rodziców. Pacjent i rodzic są tutaj intruzami, którzy swoją obecnością przeszkadzają pracownikom.

SOR w szpitalu Prokocim to ... Nie polecam i nie polecę! Jak widać przez 18 lat się nic nie zmieniło ! Nadal takie podejście ! Na sztukę i jak się im zechcę! Ja w tym szpitalu była nie potrzebnie z operowana jako dziecko, a po tylu latach czekam tu z dzieckiem (długo i nie wiadomo ile jeszcze)na SOR a tu nadal nie chce się im pracować ! Nadal im się nie chce pracować na poziomie.

Dosyć szybka pomoc. Bardzo miły personel, pani doktor bardzo pomocna. Również sama poczekalnia przytulna i przyjazna. Nie mam zastrzeżeń.

Nie polecam! Z rocznym synem byliśmy gorączka nie spada nam potrzebujemy pomocy zostaliśmy odesłani do domu z śmiesznymi kropelkami okazało się zapalenie gardła i ucha gdzie Pan doktorek cały nic nie widział i jeszcze z tekstem do narzeczonego że jak coś nie pasuje to zmienić szpital. To człowiek na sor na wakacje z dziećmi czy żeby pomóc ? Burak jeden. Panie Doktorze mam nadzieję że Pan to przeczyta M.Przybyszowski zmień Pan lepiej nastawienie a jak nie to zmień Pan zawód! Bo jak Pan tam za karę siedzi to współczuję u niego leczenia dziecka bo w moim przypadku nic Pan nie pomógł tylko opieka całodobowa!! Dawno na swojej drodze nie spotkałam tak nie doświadczonej osoby i ma miano jeszcze specjalisty pediatrii!!

Powinni to zamknąć. 7 godzin czekania z podejrzeniem u córki ostrego zapalenia wyrostka. Po 7 godzinach zobaczył ją pediatra (choć powinien chirurg) i wysłał na USG. Znowu czekanie. To ma być opieka? Za to place składki? Potem pytania drugiej zmiany dlaczego do tej pory nie zbadał jej chirurg.. brak słów.

Miałam wątpliwą przyjemność trafić do tego miejsca z niespełna 2-letnim synkiem. W poczekalni oprócz nas było dwoje innych dzieci, jednak Pani z rejestracji była wyraźnie niezadowolona z kolejnego pacjenta. Największym rozczarowaniem było spotkanie z chirurgiem, który opatrywał mojego synka. Kiedy wycieńczony maluch już zasnął, pan doktor poprosił mnie do gabinetu, aby porozmawiać. Jestem w siódmym miesiącu ciąży i byłam bardzo zdenerwowana całą sytuacją, więc sięgnęłam po telefon, aby zanotować zalecenia i niczego nie pominąć. Niestety nie miałam takiej możliwości, gdyż pan doktor absolutnie mi tego zabronił (i nie była to prośba, ale awantura). Krzyczał, że w dawnych czasach ludzie radzili sobie bez telefonów oraz stwierdził przy tym, że jestem niekulturalna. Moja postawa była bierna - nie miałam ani siły, ani ochoty na dalsze, poniżające traktowanie. Podczas spotkania nie dowiedziałam się niczego, co byłoby pomocne, bo pan doktor był wyraźnie obrażony na cały świat, tak więc nie mogę odnieść się do jego kompetencji. Bałam się przy tym kolejnych pouczeń - kto wie, czego jeszcze mogłabym się o sobie dowiedzieć. Takie osoby nie powinny pracować z ludźmi.