Kościół pw. Ducha Świętego

Jest to kościół akademicki, zabytkowa świątynia katolicka w jurysdykcji zakonu jezuitów w Toruniu. Data zakończenia budowy 1743-1756 rok.

Kościół robi największe wrażenie z zewnątrz. Wewnątrz dość ubogo wyposażony, więc raczej na szybkie zwiedzanie. Największe wrażenie robi kolorowy, zdobiony balkon wraz z organami. W kościele znajduje się również sklepik z pamiątkami i dewocjonaliami.

Niewątpliwie największą zaletą tej świątyni jest to, że nie jest ona przeładowana ołtarzami, malunkami niezliczonej ilości świętych. Dzięki temu kościół pozwala na chwilę refleksji niezmąconą blichtrem większości tego typu obiektów. Poza tym, warto zwrócić uwagę na chór.

Kościół Świętego Ducha w Toruniu został zbudowany jako kościół ewangelicki p.w. św. Krzyża. Potrzeba budowy nowej świątyni dla staromiejskiej gminy ewangelickiej w Toruniu zrodziła się w wyniku następstw rozruchów religijnych między katolikami a protestantami, jakie wybuchły w mieście w lipcu 1724 (tumult toruński). W ramach sankcji karnych gmina ewangelicka pozbawiona została swej głównej dotąd świątyni – dawnego kościoła p.w. Najświętszej Marii Panny i nabożeństwa odprawiano w ciasnej sali Dworu Artusa.Prace budowlane rozpoczęto w 1743 roku, szybko jednak zostały one przerwane w wyniku niesprzyjającej sytuacji polityczno-społecznej, budowa świątyni poczęła bowiem budzić sprzeciw w szerszych kołach radykalnego obozu katolickiego – katolicy traktowali kwestię powstania nowej świątyni luterańskiej jako złamanie sankcji karnych nałożonych na Toruń po tumulcie. Tym sposobem król August III wydał zakaz budowy kościoła, bojąc się wybuchu nowych starć na tle religijnym.W 1754 królewską decyzją zezwolono na wykorzystanie istniejących już fundamentów świątyni, w celu wzniesienia domu modlitwy. Budynek ten – by nie drażnić katolików – nie mógł jednak przypominać kościoła, a jedynie skromną kamienicę mieszczańską. Nowy projekt świątyni zatwierdzono w 1755, a już 18 lipca 1756 nastąpiło uroczyste poświęcenie kościoła. W postaci bezwieżowego domu modlitwy budowla dotrwała do schyłku XIX w. Neobarokową wieżę wysokości 64 m wzniesiono 1897-1899 wg projektu Hugona Hartunga.W 1945 roku zbór przekazano zakonowi jezuitów. Obecnie kościół jest siedzibą prowadzonego przez jezuitów toruńskiego duszpasterstwa akademickiego.

Nietypowy w zabudowie toruńskiej starówki, późnobarokowy kościół wzniesiony w drugiej połowie XVIII wieku jako zbór ewangelicki. Wieża zbudowana dopiero w 1899 roku.Do 1945 świątynia służyła protestantom; później przekazana została Jezuitom.Wyposażenie wnętrza niezbyt liczne, ale zachowało się kilka przepięknych eksponatów w stylu rokoko, z majestatycznym ołtarzem i ekspresyjnymi drzwiami zakrystii, wykonanymi w dominującej w tamtym okresie w toruńskiej stolarce artystycznej, technice intarsji.

W samym centrum Rynku. Wnętrze skromne, jasne. Kaplica adoracji Najświętszego Sakramentu. Po wyjściu ze świątyni wspaniały widok na Ratusz.

Kościół Świętego Ducha w Toruniu został zbudowany jako kościół ewangelicki p.w. św. Krzyża. Prace budowlane rozpoczęto w 1743 roku. W 1945 roku kościół przekazano zakonowi jezuitów. Obecnie kościół jest siedzibą prowadzonego przez jezuitów toruńskiego duszpasterstwa akademickiego.

Kościół bardzo piękny i odrestaurowany. Organy znajdujące się nad schodami również pięknie wykonane i utrzymane. Polecam chociaż na chwilę wejść i popodziwiac.

Budynek z zewnątrz z rozmachem, więc skusiłam się na zwiedzanie. Jednak w środku bardzo ubogo wyposażony. Największe wrażenie robią drzwi drewniane. Ale zawsze to dodatkowe miejsce, które się zwiedzi, zobaczy i może zostawić jakieś wrażenie. Tutaj wrażenie zrobiły drzwi. Bardzo piękne. Ekspersyjne.

Jeden z kilku nielicznych barokowych kościołów w mieście gotyku. Surowe i oszczędne ewangelickie wnętrze ozdabiają rzadkie i tym piękniejsze malowidła obramowujące ambonę czy ołtarz w bocznej nawie. W roku 1989 pożar kościoła zniszczył dużą część wyposażenia min. organy rokokowe i freski za głównym ołtarzem.