Manufaktura Majoliki, Muzeum w Nieborowie i Arkadii

Muzeum małe ale ma piękne przedmioty z porcelany. Warto wejść na chwilę jeśli lubisz piękne przedmioty.

Przeżyłam dwa zawody związane z tym miejscem. Pierwszy w maju, gdy w weekend (nie wiedzieć czemu) muzeum było zamknięte. Drugie ostatnio, gdy przekonałam się, że w placówce wystawa obejmuje sień i jedną salę. Po miejscu z takim potencjałem spodziewałam się znacznie, znacznie więcej.

Budynek Manufaktury został wzniesiony w 1776 r. według planów Szymona Bogumiła Zuga i pierwotnie pełnił funkcję browaru. W latach 1880-1881 wnętrze browaru przekształcono w fabrykę majoliki. Obecnie w zabytkowym budynku znajduje się stała wystawa. Warto obejrzeć

Niewielkie muzeum, ale piękna kolekcja.

Bardzo małe muzeum na terenie pałacu w Nieborowie. Eksponaty są pokazane jedynie w korytarzu i jednej sali. Same zbiory i tematyka są ciekawe. Można zobaczyć lokalną porcelanę nieborowską wytwarzaną na terenach wokół pałacu.

Trochę fragmentów historii w postaci lokaonych fajansów do obejrzenia.

Manufaktura w Nieborowie została założona w 1881 roku przez właściciela pałacu księcia Michała Piotra Radziwiłła jako Fabryka Fajansów Artystycznych i Pieców Kaflowych.W 2017 roku po ponad stu latach,rodzina Radziwiłłów wróciła do nieborowskiej manufaktury.Każdy przedmiot stemplowany jest znakiem fabrycznym z czasów Michała Piotra (inicjałami MPR z mitrą książęcą est.1881 i dopiskiem Majolika Nieborów)oraz sygnowany inicjałami współczesnych twórców.To jedyne w Polsce miejsce,w którym majolika tworzona jest w swoim pierwotnym budynku, wykorzystując przy tym tradycyjne technologie i lokalne materiały.Cały proces produkcji przebiega ręcznie:formowanie z gliny lub porcelany poprzez nakładanie szkliwa ceramicznego a kończąc na ozdabianiu majoliką lub złotem.Wyjątkową zaletą tej metody produkcji jest indywidualny i niepowtarzalny wygląd każdego elementu.

Majolika to nazwa dla wyrobów ceramicznych fajansowych, wytworzonych z gliny, margla i piasku, pokrytych szkliwem nieprzezroczystym, poddanych procesowi podwójnego wypalania i bogato ozdobionych kolorową dekoracją. Technikę powstawania ceramiki fajansowej zawdzięczamy Arabom, którzy już w XII w. przenieśli ją do Europy z Bliskiego Wschodu (z Persji i Syrii). Początkowo ośrodki wytwarzające przedmioty majolikowe pojawiły się na Półwyspie Iberyjskim (Malaga, Walencja, Paterna). Nazwa pochodząca od wyspy Majorki, rozpowszechniła się w XIV wieku we Włoszech, gdzie powstały liczne wytwórnie tego typu ceramiki (Orvieto, Castel Durante, Faenza, Urbino, Savona). Począwszy od wieku XVI ośrodki produkcji majoliki istniały także we Francji (Lyon, Rouen, Nevers, Moustiers, Montpellier, Strasburg, Paryż), później w Holandii (Delfty), a także w wielu innych krajach. Rozwój majoliki został zahamowany w XVIII wieku, w związku z uruchomieniem produkcji porcelany w Miśni.Manufaktura majoliki w Nieborowie została powołana do życia przez księcia Michała Piotra Radziwiłła w grudniu 1881 r. Książę przeznaczył na ten cel wnętrza gmachu dawnego browaru, zaadaptowane do nowej funkcji. Organizacją pracy wytwórni zajął się znany specjalista rzeźbiarz i ceramik Stanisław Thiele. W okresie rozkwitu, manufaktura produkowała ozdobne kafle, piece i kominki, wazony i amfory, żardiniery, wazy, talerze i inne drobne przedmioty o przeznaczeniu użytkowym i dekoracyjnym. Wszystkie powstałe tu wyroby majolikowe były opatrzone znakiem fabrycznym z inicjałami księcia pod mitrą książęcą i sygnaturami twórców. Formy i motywy dekoracyjne początkowo były oparte na wzorach historycznych wytwórni włoskich w Castel Durante, Urbino, Faenzie, holenderskich w Delft, a także francuskich w Nevers, Rouen i Moustiers. Później, między innymi pod wpływem dyskusji prasowej, książę sięgnął też do motywów narodowych i treści patriotycznych, odwołujących się do historii Polski, lokalnego pejzażu i życia codziennego.Tradycja produkcji ceramiki w dobrach nieborowskich powraca w roku 1982, w stulecie utworzenia pierwszej Fabryki. W nietkniętym zawirowaniami historii budynku manufaktury, należącym już wówczas do Muzeum w Nieborowie i Arkadii, powstaje pracownia ceramiczna, kierowana przez Teresę Szałowską, a później – Krystynę Marek-Andrzejewską, wytwarzająca kopie dawnych naczyń oraz wyroby o charakterze ozdobnym i pamiątkarskim. Odbywają się też plenery ceramiczne.W roku 2017 patronat nad pracownią przejmuje Fundacja Trzy Trąby.W rękach sukcesorów tradycji pierwszej nieborowskiej manufaktury powstają przedmioty wykonywane techniką majolikową, o unikatowej estetyce, łączącej elementy nieborowskiego zdobnictwa i wzornictwa z nowoczesnymi trendami w sztuce użytkowej. Projekty, odlewy, wypalanie, ręczne szkliwienie i zdobienie wykonywane są z pieczołowitością i wyjątkową starannością, dorównującą maestrii poprzedników. Każdy z wyrobów – naczynia, bibeloty, kafle – jest stemplowany znakiem fabrycznym I manufaktury (MPR z mitrą książęcą est. 1881) z dopiskiem Majolika Nieborów oraz sygnowany inicjałami twórców. Jedną z pierwszych prac jest 60 talerzy zdobiących ściany sali restauracyjnej dzisiejszego Hotelu Europejskiego.

Muzeum jest malutkie, składa się dosłownie w wystawy w jednej sali i korytarzu, który do niej prowadzi. Za to to co możemy zobaczyć to prawdziwe perełki z porcelany. Na ścianach możemy poznać poczet władców Polski umiszczonych na ręcznie malowanych porcelanowych talerzach. Niesamowite wrażenie robią też kafelki z wizerunkami żołnierzy z czasów świetności Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Oczywiście pamiątki też są w postaci wyrobów z porcelany.