Dom Ufnej Starości

Słodko

Bardzo przyjazne miejsce dla starszych ludzi

Przemiłe siostry, czysto, schludnie, 3 budynki, winda, kaplica, piękny ogród :)

Mama zamieszkała w domu ufnej starości w 2018 roku.W pokoju mogła mieć coś swojego, mebel, obrazki na ścianie, czuła się tam jak w domu. Drzwi do pokojów są na ogół otwarte, więc nikt nie czuje się raczej odizolowany. Panie opiekunki są ciepłe i pełne oddania. Mama lubiła wspólne modlitwy, śpiewanie i przebywanie na świetlicy, tzn w wydzielonej części korytarza, gdzie spotykały się i rozmawiały z koleżankami .Jedzenie było bardzo dobre, kto mógł, jadł przy wspólnym stole w jadalni. Opieka bez zarzutu.Niestety, ten pozytywny odbiór został poważnie zaburzony po śmierci mamy. Siostra, która z powodu pandemii przyniosła nam rzeczy mamy do furtki wykazała się szokującą wręcz bezdusznością. Nie poświęciła mamie jednego zdania, nie wyraziła nawet jednym słowem współczucia. Po wydaniu rzeczy powiedziała „no to załatwione”, odwróciła się na pięcie i zaczęła odchodzić. Zawołałam ją, poprosiłam, żeby choć w paru słowach opowiedziała, jak mama umarła. Z daleka krzyknęła, że przecież mówiła przez telefon, że o 7:00. Dodała, że spokojnie i poszła bez słowa pożegnania . Dodam tylko, że na jej prośbę specjalnie przyjechałam o 10:00, żeby nie przeszkadzać w porze obiadu. Siostra wykazała się całkowitym brakiem empatii, wypchnęła rzeczy mamy jak zbędny pakunek i nie traciła czasu nawet na krótką rozmowę. Z miłosierdziem, a nawet zwykłą, ludzką przyzwoitością nie miało to nic wspólnego.