Warszawa Główna

Dworzec zaprojektowany przez kogoś kto nie jeździ pociągiem. Brak WC, brak przejścia podziemnego między peronami, co przy słabej informacji powoduje konieczność czekania na pociąg nie na peronie, ale przy wejściu na dworzec aby nie biegać 250 m po peronach. Brak kasy.

Dworzec kolejowy. Dużo ludzi, dużo ruchu, dużo gadało jak to na dworcu. Potężny węzeł komunikacyjny, jeden z największych w Polsce. Sam budynek oprócz może czystości spełnia swoją funkcję. Niestety punktualność pociągów pozostawia dużo do życzenia.

Umiejscowienie super, ale zerowa infrastruktura okołopasażerska. Stacja to wyłącznie dwa perony i cztery tory. Bez kas, bez sklepu, aż trochę szkoda.

Bardzo dobrze, że stacja została przywrócona do życia. Stanowi świetną alternatywę dla Warszawy Centralnej. Szkoda, że tak mało pociągów kończy tu bieg. Za płotem stoi ciekawy zabytkowy tabor (Stacja Muzeum), niestety ciasno ustawiony, co utrudnia fotografowanie (ale i tak warto tam zajrzeć!).

Bardzo ładny widok z kładki dla pieszych nad dworcem w kierunku Warszawy i Muzeum Kolejnictwa. Polecam.

Po wielu latach ponownie otwarty. Póki co pociągi do i z Łodzi. Świetnie położony, bardzo blisko tramwajów i stacji metra. Wychodzą stamtąd piękne zdjęcia o zachodzie słońca. Jeszcze będzie pięknie. Poczekajmy na ławki, WC i jakąś gastronomię. Widok z kładki nad torami będzie świetny.

Powinno tu kończyć bieg więcej pociągów, całkiem spoko alternatywa np dla Ochoty. Brak toalet i kas biletowych. W pobliżu Stacja Muzeum, gdzie można obejrzeć zabytkowe pociągi.

Piękna stacja kolejowa, czytelne oznakowanie, byłam po zmroku więc miałam okazję zobaczyć jak dobrze oświetlone jest to miejsce, czysto i elegancko. Widok na eksponaty Muzeum Kolejnictwa, niestety trochę straszą rdzewiejące, zabytkowe wagony, przykro jak się patrzy na ich stan.

Historia dworca kolejowego Warszawa Główna sięga wielu lat wstecz, kiedy to przejął funkcje reprezentacyjne po dworcu kolei wiedeńskiej w przedwojennej Warszawie. Swoją rolę pełnił jeszcze w czasach okupacji, a następnie po upadku Powstania Warszawskiego został przez Niemców zniszczony i wysadzony w powietrze. Po wojnie rolę Dworca Głównego przejął zaadoptowany budynek dworca towarowego Kolei Warszawsko-Wiedenskiej. Odjeżdżały stąd pociągi w kierunku południowym na Kraków, Katowice i w kierunku na Poznań. Swoją rolę pełnił 20 lat do wybudowania Dworca Centralnego. Później obsługiwał tylko linie elektryczne do Warki, Radomia, czy Kielc. Ruch ten trwał do 1997 r, po czym rozebrano perony i tory. Zabytkowe kolejki z muzeum przeniesiono na sąsiednie tory. Jednak i to nie koniec epopei Dworca głównego, bo zapadła decyzja o budowie nowych peronów i kładki pieszo-rowerowej łączącej Ochotę z Wolą. W ciągu zaledwie 3 lat wybudowano całkiem atrakcyjne nowe perony z częścią zadaszoną i ławkami, z tablicami elektronicznymi, wyświetlającymi aktualny czas odjazdu, zegarami, Tablicami informacyjnymi, o odjazdach wszystkich pociągów. Przy wejściu na perony kupimy bilety do stacji docelowej, ale też bilety komunikacji miejskiej. Same perony naszpikowane elektroniką, szczególnie dużo kamer obserwujących każdy metr peronu, a zegarków wiszących i tablic elektronicznych tu tak dużo, że można obdarować inne stacje, które w ogóle tego nie mają. Pod koniec peronów znajdują się schody i windy prowadzące na zadaszoną kładkę pieszo-rowerową umożliwiającą przejście nad torami w kierunku Ochoty lub Woli. Prac budowlanych nie będzie tu końca bo jeszcze trzeba wybudować budynek dworcowy jak przystało na taki ważny dworzec. Aktualnie odjedziemy tu w kierunku Poznania, Sochaczewa, Kielc, Bydgoszczy, Kalisza, Kutna, Łodzi, Płocka, Radomia, Torunia i wielu innych. Dworzec prezentuje się już bardzo nowocześnie i ma tą zaletę, że na perony wchodzimy bezpośrednio z poziomu ulicy Towarowej. Zatem nie ma potrzeby korzystać tu ze schodów i wind jak w przypadku Dworca Centralnego.