Park Pałacowy

Z pałacowego parku pozostało już bardzo niewiele. Tylko jakieś chaszcze, wszystko zarośnięte i widać brak ingerencji człowieka. Przyroda robi swoje w tym miejscu.Jedynie alejka dojazdowa do pałacu jest pięknie utrzymana i bardzo przyjemnie się nią spaceruje, szczególnie podczas upalnych dni.Generalnie park podupada razem z ruinami pałacu, szkoda że do tego dochodzi. To miejsce ma ogromny potencjał, dobrze byłoby go wykorzystać i przywrócić temu miejscu czasy dawnej świetności.

Fajne miejsce, ale mocno nie doinwestowane. Duży potencjał.

Dobrze uchowany zabytek

Polecam, park bard,o ładny. Można pospacerować.

Z Pałacu zostało faktyczni etyle co nic, ale jadąc po drodze można zatrzymać się, biletów nie ma, tyle co kości rozprostować, myślę, że warto, bo nie długo jak i innych Polskich zabytków - nic z niego nie zostanie ;<

Park zaniedbany, otoczenie wokół pałacu mizerne. Warto się tym zainteresować, doprowadzić do porządku.

Budowę okazałego pałacu w Dowspudzie rozpoczął gen. Ludwik M. Pac w 1820 r. po powrocie z Włoch. Wiązało się to z decyzją o przeniesieniu do Dowspudy siedziby rodowej. W latach 1814-1815 Pac przebywał w Anglii, tam też prawdopodobnie narodził się pomysł budowy w Dowspudzie neogotyckiego pałacu, nawiązującego do ówczesnych rezydencji rodowych angielskich lordów. Dowspudzka posiadłość miała być zatem rezydencją wiejską, ale też swego rodzaju pomnikiem chluby oręża polskiego i znamienitości oraz poświęcania dla ojczyzny rodu Paców. Budowę pałacu rozpoczęto według planów i pod kierownictwem włoskiego architekta Piotra Bosio, ale od 1822 r. prowadził ją już sprowadzony specjalnie przez Paca z Włoch Henryk Marconi. Pałac w Dowspudzie zbudowany był z cegły, na planie odwróconej litery T. Elewację korpusu głównego zdobiły rzeźbione postacie czterech królów i ośmiu hetmanów. Reprezentacyjną część pałacu dowspudzkiego stanowiły pomieszczenia usytuowane na parterze zarówno w korpusie, jak i pawilonie. Mieściły się tam w zachodniej części korpusu biblioteka wojskowa i zbrojownia, we wschodniej zaś oranżeria i sala koryncka. Centralną część pawilonu stanowiła wysoka na dwie kondygnacje kaplica, za nią była galeria obrazów, w zachodnim skrzydle znajdowały się biblioteka, sypialnia reprezentacyjna oraz łazienka, we wschodnim natomiast sala bilardowa i jadalnia. Wszystkie pomieszczenia były bardzo bogato zdobione freskami, obrazami, rzeźbami, sztukateriami oraz militariami. Nie mogło w tak wystawnych wnętrzach zbraknąć kominka z kararyjskiego marmuru oraz fantazyjnej fontanny. Okna upiększały witraże. Na piętrze pałacu znajdowały się pokoje mieszkalne i gościnne. W dwukondygnacyjnych piwnicach na ich górnym poziomie mieściły się łazienki nazywane termami, również one były strojnie zdobione arabeskami i malowidłami o tematyce przyrodniczej. Przed fasadę korpusu głównego wysunięty był ocalały do dziś portyk, pełniący funkcję podjazdu.

Przy słonecznej pogodzie bardzo fajne miejsce na wycieczkę rodzinną

Szkoda....