Obserwatorium Astronomiczne im. Tadeusza Banachiewicza

Prezentuje się z zewnątrz bardzo dobrze. Można zwiedzić za 15 zł.

Bardzo urokliwe i pouczające miejsce! Obserwatorium astronomiczne prowadzi normalne obserwacje, ale jest również dostępne dla zwiedzających. Można tu trafić na prelekcje i pokazy sprzętu obserwacyjnego jak i zerknąć przez prawdziwy teleskop.

To piękne miejsce wcześnie rano polecam.

Wieczorne pokazy nieba są absolutnie wspaniałe. Księżyc oglądany w dwóch powiększeniach robi wrażenie, a obserwacja przeplatana jest ciekawostkami przekazywanymi przez pracownika.

Warto wjechać autem do końca asfaltowej drogi i nie bać się prywatnych tablic zakazujących wjazdu. Umieściłem zdjęcie wyjaśniające, że to sąsiedzka złośliwość i darmowe parkingi są przed gościńcem. Zejście z szczytu na dolny parkingu zajęło 40 minut. Podejście czerwonym szlakiem wygodne, dobre oznaczenia. Pieczątka Korony Gór Polskich czeka:)

Fajna sprawa, w niedzielę możliwość zwiedzania o pełnych godzinach. Pracownicy obserwatorium z pasją odpowiadają o astronomii oraz na zadawane pytania.

Obserwatorium położone na samym szczycie góry Lubomir która należy do KGP, na trasie prowadzącej z Węglówki.Obserwatorium z zewnątrz bardzo ciekawe,w środku nie byłam...Dla mnie liczyło się wejście na szczyt:)Ale zdjęcie oczywiście przy obserwatorium jest:)

Zwiedzanie obserwatorium możliwe w konkretnych dniach i godzinach, jak na załączonym zdjęciu.

Fantastyczne miejsce, polecam nocny spacer z kudlaczy. Możliwość obserwacji księżyca, Wenus po wcześniejszej rejestracji. Ciekawe historie gratis :)

W 1922 roku, prof. Banachiewicz, dyrektor Obserwatorium Astronomicznego UJ, rozpoczął poszukiwania miejsca dla zamiejscowej stacji astronomicznej. Efektem tych poszukiwań było uruchomienie Stacji Astronomicznej na Łysinie. Miejsce to zostało podarowane przez księcia Kazimierza Lubomirskiego.Stacja na Lubomirze była terenową jednostką UJ. Kierownictwo pełnili kolejni astronomowie: Jan Gadomski (1922-1924), Lucjan Orkisz (1924-1927) i Jan Mergentaler (1927-1933).Pierwsze polskie górskie obserwatorium składało się z trzech elementów: zaadaptowanego na budynek mieszkalny domku myśliwskiego z platformą, drewnianego pawilonu obserwacyjnego z otwieranym dachem oraz budki z instrumentami meteorologicznymi.W latach 30. dodano słup do umocowania lunety. Zbudowano także drugi pawilon obserwacyjny.Wyposażenie stacji było skromne, jednak w pracowni znajdowała się nieduża biblioteka, chronometr, odbiornik radiowy na akumulatory oraz arytmometr.W Stacji Astronomicznej na Lubomirze prowadzono przede wszystkim obserwacje zaćmieniowe. Dokonano tam 20 891 wizualnych ocen jasności gwiazd metodą Argelandera, co stanowiło ok. 25% wszystkich obserwacji wykonanych i opublikowanych w ośrodku krakowskim w latach 1922-1944.Na stacji odkryto dwie komety, nazwane od nazwisk odkrywców: kometa Orkisz (C/1925G1) odkryta przez Lucjana Orkisza 3 kwietnia 1925 roku oraz kometa Kaho-Kozik-Lis (C/1936) odkryta w okresie od 1 do 17 lipca 1936 roku przez Kazimierza Kaho, Jana Kozika i Władysława Lisa.15 września 1944 roku stacja została zniszczona w wyniku działań wojennych, wraz z cenną biblioteką i dziennikami obserwacyjnymi z 20 lat pracy. Sprzęt został skonfiskowany przez hitlerowców, co była wielką stratą dla polskiej astronomii i badań naukowych prowadzonych na stacji.