Fundacja Hospicjum Onkologiczne św. Krzysztofa

Z całego serca dziękuję Paniom z Hospicjum.za opiekę nad moim ojcem ( hospicjum domowe) w ostatnich miesiącach jego życia. Pełne empatii, zawsze uśmiechnięte, były jak promyczek światła oświetlający jego ostatnie dni.Jeszcze raz dziękuję za wsparcie dla niego i całej rodziny.

Hospicjum św.Krzysztofa to miejsce w którym pacjęci otrzymują pomoc w ostatnich dniach życia. Moja mama przebywała tam 5 miesięcy, miałam okropne wyrzuty sumienia żeby podjąć taką decyzję, doktor z hospicjum domowego skierowała nas Do hospicjum stacjonarnego mama miała okropne bóle całe dnie i noce, karetka przyjeżdża co drugi dzień i noc nie pomagało . Trafiłyśmy do hospicjum mama została przyjęta ,i w tym miejscu otrzymała pomoc i dobrą opiekę. Jestem wdzięczna pracownikom i lekarzom i bardzo dziękuję za pomoc opiekę i oddanie w ostatnich dniach życia mojej mamy . DZIĘKUJĘ.

Ja nie mialam dobrego doswiadczenia z tym hospicjum. Szukajac pilnej pomocy dla mojej kochanej Mamy w lipcu 2019 roku tuz pzed moim (niestety pilnym) wyjazdem, zebralam komplet dokumentow, podrozujac po calej Warszawie taksowkami i robiac wszystko, co w mojej mocy, zeby nie zostawic Mame bez profesjonalnej pomocy. Od poczatku kontakt z Pania, ktora mnie przyjela, nie byl mily. Arogancja, wyzywajacy ton, brak checi pomocy, lecz dziwne wrazenie satysfakcji - niestety, bardzo sie zrazilam. Brakowalo naprawde drobnej rzeczy, ale wg tej Pani byla to rzecz, ktora wymaga NFZ... Owszem, tylko zawsze mozna zrobic wyjatek (np. dostarczyla bym ten brakujacy dokument w miedzyczasie ja lub ktos ze znajomych). Ale nie. Kobieta, pracujaca w hospicjum domowym odmowila pomocy mojej Mamie. Tylko po pisemnej interwencji do Dyrektora placowki cos ruszylo. Dalo sie? Dalo... Trzeba tylko chciec. Wspolpracowalam z hospicjum domowym (stad postawilam dwie gwiazdki, a nie jedna, bo polubilam jedna pielegniarke - Pania Helenke) rowniez korzystalam z komercyjnych uslug hospicjum, wiadomo, ze wizyta pielegniarka 2 razy w tygodniu nie byla wystarczajaca (opiekunki są niezle, ale zarzad pozostawial wiele do zyczenia, nie raz sie klocilam z osoba zarzadzajaca zespolem - nieprofesjonalne podesjcie do klienta, pyskowka, podniesiony glos oraz klotnie w razie zwrocenia na cos uwagi). Kiedy lekarz juz nalegal, zeby Mame zapisac do stacjonarnego hospicjum - nie pozwolili mi go nawet obejrzec. Oczywiscie zrezygnowalam z tego pomyslu. Mama byla dla mnie wszystkim, dlatego tez znalazlam dla niej nowy i wspanialy dom opieki. Niestety, 2 miesiace temu moja kochana Mama odeszla. Ale miala zapewnione warunki do samego konca, lacznie ze szpitalem prywatnym, warunki godne mojej Mamy. Watpie, zeby w hospicjium miala taka sama opieke i warunki. Po pierwszym kontakcie z Paniami pracujacymi w Hospicjum nigdy bym nie powierzyla mojej Mamy takiemu zespolowi. To jest moja opinia.

Polecam z całego sercaMoja mama chora na raka płuc w ostatnich dniach przebywala w hospicjumByła pod wspaniała opieka lekarzy i pielęgniarek. Szczególne podziekowania dla doktor Izy..Dziekuje rowiez Pani z sekretariatu za pomoc w szybkim przyjęciu mamy na oddział. Bardzo dziękuję Panstwu za wszystko.

Umieralnia. Najgorsze miejsce na świecie aby pożegnać się ze światem. Oddałam tam mamę chorą na raka płuc, ponieważ nie dawaliśmy sobie rady z opieką. Mama była w stanie przytomnym umysłowo, mogła rozmawiać, została położona w pokoju z samymi paniami które były nieprzytomne i całe dnie przesypiały. Było jej przykro z tego powodu, dosłownie nie miała do kogo otworzyć gęby. Jednym z czynników decyzyjnych dla których zdecydowała się na pobyt było to ze będzie mogła porozmawiać z osobami w podobnej sytuacji. Do tego odwiedziny bliskich raz na tydzień (chore) po 30 minut wizyta, umawiane na 2 tygodnie wcześniej !!! Mama była w hospicjum 3 tygodnie, potem odeszła. Zreszta dokładnie takie są statystyki tego miejsca - podopieczni żyją ok. miesiąc a potem robią miejsce dla kolejnej osoby. Dr. Zenon Wawer to lekarz który „opiekował” się moja mama. Człowiek nie mający za grosz empatii, niemiły, wręcz czasami nieuprzejmy. Dzięki niemu czas spędzony z mama przed jej śmiercią skurczył się do dwóch wizyt po 30 minut. Do tego tuż przed jej śmiercią odmówił wizyty rano mojemu bratu który jechał zobaczyć się z mama przez cała noc. Kiedy w końcu się zgodził na wizytę, i przyjechaliśmy, mama odeszła 3 minuty przed wejściem mojego brata do pokoju pożegnań. Lekarz ewidentne nie wiedział (!!!) ze mama była w agonii. Jedna gwiazdka dla pielęgniarek, nie były takie złe i mama wyrażała się o nich z sympatia. Poza tym - jeden wielki dramat, i żałuje każdego dnia ze się na to zgodziłam.

Mało czasu poświęcanego pacjentce. wyśmiewanie, krytykowanie rodziny chorej, brak zainteresowania czynnościami pieleęgnacyjno - higienicznymi, narzucanie płatnej opieki domowej, domaganie się podpisywania kart pracy w dni, w których nikt z hospicjum nie był. Polecanie\ gdy pacjentka żyje\ konkretnego zakładu pogrzebowego w razie śmierci. Absolutnie nie polecam

Moja babcia była pod opieką domowego hospicjum - Pani Doktor, która nas odwiedzała bardzo empatyczna, dawała nam dużo wsparcia. Dostaliśmy wiele cennych rad od pielęgniarek i lekarzy, nikt nigdy nie zostawił nas bez pomocy, mimo, że w całej sytuacji byliśmy bardzo zagubieni i ciężko nam było się odnaleźć.

Pracownicy i woluntariusze opiekowali się moim bratem Wiesławem przez prawie 4 miesiące . Dziękuję zespołowi dbającemu o higienę osobistą i czystość, za troskę i ogromną życzliwość, za mycie, przebieranie, z uśmiechem na twarzy. Dziękuję zespołowi przygotowującemu posiłki za ogromną troskliwość i empatię. Dziękuję pielęgniarkom i lekarzom za zapewnienie komfortu życia bez bólu, za opiekę psychologiczną, za rehabilitację ruchową, dającą pacjentowi namiastkę normalności w tym trudnym okresie. Dla mnie jesteście Państwo Wielcy.

Pomimo panującej sytuacji covidowej zorganizowanie hospicjum domowego dla mojego Teścia przebiegło bardzo sprawnie.Czekaliśmy kilka dni na dostawę łóżka ale za to odpowiedzialna była firma transportowa a nie hospicjum. Profesjonalna pomoc lekarsko-pielęgniarską była bez zarzutu. Pani Dr Mirosława Półgrabia zawsze służyła nam radą i była dostępna za co bardzo dziękujemy. Pani Pielęgniarka odpowiedzialna za ten rejon Warszawy udzielała fachowych wskazówek które były bardzo pomocne w codziennej pielęgnacji. Takie podejście jest niezmiernie ważne zarówno dla pacjenta jak i jego bliskich. Raz jeszcze bardzo Państwu dziękujemy za Wasza ciężka pracę i poświęcenie.

Kilka miesięcy temu zmarł mój Tata, ale dopiero teraz mam siłę napisać kilka słów. Serdecznie dziękujemy wraz z Mamą cudownym lekarzom, obsłudze pielęgniarskiej i pozostałemu personelowi za opiekę, głęboki szacunek dla pacjenta i oddanie okazane najpierw w hospicjum domowym, a później w hospicjum stacjonarnym. W Hospicjum św. Krzysztofa pracują ludzie z pasją i powołaniem, cierpliwi i czuli. Tata gdy jeszcze żył także był pełen wdzięczności za to że otaczali Go ludzie troskliwi, uważni na potrzeby i dobro człowieka. Do ostatnich chwil walczył i był świadomy. Dzięki Wam wszystkim było Mu łatwiej pożegnać się ze światem doczesnym.Dziękuję. Córka Elżbieta