Pomnik Stefana Jaracza w Olsztynie

Stary pomnik naprzeciwko teatru.

I have to go back to school for a couple few months so I'm not going to get a chance of seeing my new job yet again and then I have to wait until next week and I have a job that will work for the next two years in my career as well and I'm sure I'll be a bit late to my schedule as I am in a lot il with the best 4th grade classes in my career that will take a

Ten to był dopiero wariacik palił trawke sobie i papieroski też w mordzie miał pewnie też piwsko sobie do mordy lał bo jak można nie lać na przeciwko teatru stoi się patrzy gupol zamiast salta robić i coś innego niż stać i jarać jak tak można robić wogole ja nie wiem

Stefan Jaracz (ur. 24 grudnia 1883 w Żukowicach Starych koło Tarnowa, zm. 11 sierpnia 1945 w Otwocku) – polski aktor teatralny i filmowy, pisarz, publicysta; założyciel i dyrektor teatru Ateneum w Warszawie.Życiorys:Ukończył szkołę podstawową w Tarnowie oraz gimnazjum w Jaśle, po czym studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Za czasów gimnazjum udzielał się w konspiracyjnej akademickiej organizacji postępowej „Promieniści”. Wraz z Marianem Kukielem i Karolem Radkiem współtworzył koło tarnowskie[1].Po studiach występował w teatrach w Krakowie, Poznaniu, Łodzi, a ostatecznie w Warszawie. Specjalizował się w tworzeniu postaci „z ludu”. Najprostszymi środkami opartymi na naturalistycznej metodzie mistrza Kazimierza Kamińskiego ukazywał złożoną psychikę człowieka. Do pamiętnych jego ról należą m.in. tytułowe w Judaszu Kazimierza Przerwy-Tetmajera[2], Szczęściu Frania Perzyńskiego, a także jako Grzegorz Dyndała Moliera, Smugoń w Przepióreczce Żeromskiego, Rejent w Zemście Fredry, czy Kaliban w Burzy Szekspira.Od wczesnej młodości przyjaźnił się z Juliuszem Osterwą. Pracowali wspólnie w teatrach Krakowa i Poznania. Dzielili również mieszkanie. Dyrektor Osterwa zaprosił go do zespołu Reduty, a później także Teatru Narodowego. Współpraca z Jaraczem nieraz okazywała się kłopotliwa ze względu na chorobę alkoholową, do której z żalem przyznał się w ostatnich pismach z lat 40.W czasie okupacji niemieckiej związał się z polityczno-wojskową katolicką organizacją podziemną Unia. Po wykonaniu w marcu 1941 wyroku sądu Polski Podziemnej na Igo Symie został aresztowany przez Gestapo. Osadzony na Pawiaku[3]. 4 kwietnia 1941 wywieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Został zwolniony po licznych interwencjach 15 maja 1941 roku.Zmarł na gruźlicę gardła[4][5], która ujawniła się po jego pobycie w obozie. Został pochowany w Alei Zasłużonych Cmentarza Powązkowskiego (grób 60/61).Uważany za jednego z największych aktorów polskich i współtwórcę nowoczesnej sztuki aktorskiej. Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1930)[6].Patron Klubu Kibica AZS-u Olsztyn.

Wielki szacunek.