Oddział Kliniczny Psychiatrii Dorosłych, Dzieci i Młodzieży (Szpital Uniwersytecki w Krakowie)

Serdeczne podziękowania dla Wszystkich Pracowników Oddziału Psychiatrii Dzieci i Młodzieży Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie, szczególnie dla dr prowadzącej moje dziecko Pani Justyny Rzęsy, dla wszystkich lekarzy, Pana Ordynatora , Pielęgniarek i Całego Personelu za ciężką pracę, zaangażowanie i pomoc. Jestem wdzięczna, doceniam, przesyłam serdeczności. Pozdrawiam Beata

Siedziałem tam 3 tygodnie personel tragiczny terapia tam nie istnieje jedzenie to suszony karton z chemiczną zupą rozmowy z lekarzami bardziej dobijały niż pomagały jedyne co było dobre to herbata bo była mojaNa ścianach było pełno krwii A i pozdrawiam JasiaChoroszcz to to nie jest nie polecamZ plusów dodam to że współ więźniowie to wspaniali ludzie tylko trzeba uważać na grypsujące grupy paciętów

Dla mnie jest spoko pracuje tam mój lekarz co się u Pana doktora leczę

Dramat! Przyjeżdża się z dzieckiem po ataku histerii po 2 w nocy (to drugi szpital, bo na Strzeleckiej też nie pomogli) , a tam w tył zwrot bo nie ma skierowania z SORU :/ Dzięki za pomoc !!!

To nawet nie jest szpital to istny bajzel na kolkach !!!!!!!!!!!!!! To w jaki sposób traktuje się pacjentów i rodzinę pacjenta to jest zwyczajnie nie do pomyślenia !!!!!! Lekarze nie dość ze nie lecza tylko wypuszczają wszystkich pacjentów z jedna diagnoza i jednym lekiem (dobrym na wszystko mimo ze pacjent po tym leczeniu jest totalnie wykluczony z życia i nie jest w stanie normalnie funkcjonować , mając wszystkie skutki uboczne ), zero zainteresowania i indywidualnego podejścia do pacjenta wizyta lekarska polega na zadawaniu nic nie wnoszących pytań na zasadzie odhaczyć i mieć spokój... to nie grypa ,że objawy są typowe dla każdego ! problem z załatwieniem najdrobniejszych spraw , panie rejestratorki czuja się ponad dyrektorem szpitala! bezczelnie kłamią wprowadzają w błąd a lekarze choć to oni powinni najbardziej problem rozumieć i umożliwić działanie rodzinie by pacjenta nie stawiać w niekomfortowej i stresującej sytuacji również wydaja się być zupełnie obojętni.. można by rzec ze prawdziwi lekarze z powołania ! ale chyba nie tego właściwego którego celem jest pomoc pacjentowi ! Więcej zainteresowania samym pacjentem jak i przebiegiem jego choroby , analiza tego indywidualnego przypadku jak również zastosowanie leków po których pacjent wrócił do normalności" można było doświadczyć w szpitalu w Gorlicach ... być może tam jeszcze woda sodowa nie wszystkim uderzyła do głowy a celem lekarzy jest skutecznie leczyć ! bo po dwóch latach leczenia w tym ze szpitalu można powiedzieć ze nie tylko sam pacjent jest gorzej chory ale i reszta rodziny stara się nie "zwariować"!!!!"

jechalam karetka na sygnachal tam i czekalam 4 godziny na przyjecie... zero uwagii i szacunku do pacjenta. ucieklam i nawet nikt mnie nie szukal

Nie sposób się dodzwonić do rejestracji! Bezczelne baby z pokoju obok, do którego jedynie się można było dodzwonić radzą przyjechać osobiście, kłamią i wmawiają człowiekowi, że telefon normalnie jest odbierany, i że to ja mam zepsuty telefon"

Pobrali mi tam krew tak beznadziejnie, że minęło prawie pół roku a mnie do tej pory żyła nakurwia xd

Szpital uważa, że jest miejscem o zaostrzonym rygorze, ale prawda jest taka, że pacjent może robić co chce i nikt tego nie zauważa.

Tak Cały Oddział był ok.Lekarze też nie najgorsi.Psycholog miły.Jednak ostatnio musiałam zmienić lekarza i już mam w innym miejscu przychodzenie.Jednak w 2009to już było krępująceże oddział mieszany.