Latarnia Morska Góra Szwedów

Warto przejść sie plaża i podziwiać przyrodę

Podejść i obejrzeć można. Wejścia nie ma

Bardzo ciekawe miejsce; niedostępna i zrujnowana wieża robi spore wrażenie. Brakuje tablic informacyjnych z historią i ciekawostkami związanymi z tym miejscem. ,,Rekompensują to śmieci

Klimatyczne ruiny stalowej latarni morskiej, miejsce warte odwiedzenia wyrastające nad dziką plażą, na wydmowym wzniesieniu o wys. 19 m n.p.m. zwanym Górą Szwedów. Szkoda tylko, że miejsce jest totalnie pozostawione samo sobie, bo minie jeszcze trochę czasu i już nie będzie miało formy latarni tylko kupy żelastwa.

Niby niewiele, a jednak wiele. Kawałek historii (nie tylko żelastwa) tego regionu. Ażurowa latarnia z 1930 roku, która oświetlała brzeg półwyspu helskiego prawie do połowy lat 90. Można się do niej dostać ścieżką historii militarnej od Muzeum Obrony Wybrzeża. Wokół znajduje piękna dzika plaża.

Latarnię morską wybudowano na najwyższej helskiej wydmie , zwanej Górą Szwedów . Laterna umieszczona na wysokości 17 metrów emitowała światło widoczne na odległość 16 mil morskich . Była latarnią bezobsługową , zdalnie sterowaną z latarni helskiej przez co była narażona na ciągłe dewastacje .

Aktualizacja z 30.08.2022 - znowu (po 4 latach) da sie wejść na szczyt! Niestety sama latarnia w coraz gorszym stanie, brakuje szczebelkow szczególnie na górnej drabinie (wycięte), ale sama platforma na gorze wyglada jakby miała się zapaść pod swoim ciężarem, jest tak skorodowana. Zdjęcia poniżejByć na Helu i nie odwiedzić nieczynnej latarni, to jak być w Paryżu i nie zobaczyć Wieży Eiffela:) to właśnie te smaczki powodują, ze na Hel wraca co roku i nie znudził mi się kompletnie, tu za to wracam co roku. Niestety ostatni raz udało mi się wejść w 2018 lub 2017 roku na szczyt (rok później zostało zabezpieczone stalowymi prętami), ale polecam i tak wyprawę, raczej wchodzić od drugiego przejścia licząc od strony Helu (troszkę szybsze i łatwiejsze idąc drogą płytową)

Stara latarnia. Znajduje się na Górze Szwedów My natknęliśmy się na nią przypadkiem wędrując zielonym, a następnie niebieskim szlakiem z Muzeum Obrony Wybrzeża do Stanowiska Ogniowego Nr 4. Otoczona wspaniałą przyrodą. Szkoda, że nikt nie dąży do odnowienia. Poza tym przydałoby się tu posprzątać gruz i szkło, które szpeci to wspaniałe miejsce.