Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Akademia Sztuk Pięknych to unikatowe miejsce na mapie Warszawy . Warte zwiedzenia i odkrycia może czegoś nowego.

Chciałabym podziękować za piękny wieniec i pożegnanie Śp mojego dziadka Henryka Owsianko, mój dziadek zawsze dobrze wspominał swoje prawie 50 lat pracy z wami, mimo iż nie pracował już 7 lat nie zapomnieliście o nim i pięknie pozegnaliście, dZiekuje w imieniu babci jak i całej rodziny za wszystko Paulina Piekart

Budynek może nie zachęca swoim wyglądem i nie pasuje do nazwy ale wnętrze ma swój klimat i widać zaangażowanie studentów w wykonywane prace. Dzień otwarty to zawsze okazja do zobaczenia prac semestralnych i magisterskich. Powodzenia w dalszym kształceniu.

Koniecznie odwiedźcie wystawę końcoworoczną na Wydziale Grafiki. Poza tym? Masa wspomnień, skoncentrowana w jednej osobie, ale to dawno temu i nieprawda.

Świetna szkoła artystyczna

Budynek widoczny na zdjęciu robionym z Pasażu Wacława Niżyńskiego.

Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie – akademia sztuk pięknych w Warszawie, najstarsza polska wyższa uczelnia artystyczna. Jej główna siedziba znajduje się w pałacu Czapskich przy ul. Krakowskie Przedmieście 5. W roku 1816 na Uniwersytecie Warszawskim powstał Oddział Sztuk Pięknych, na którym profesorami byli m.in. Marcello Bacciarelli i Zygmunt Vogel. Po kasacie Uniwersytetu Warszawskiego w 1831, władze rosyjskie utworzyły w 1844 Szkołę Sztuk Pięknych, przyłączoną do Gimnazjum Realnego. Jej słuchacze brali czynny udział w manifestacjach patriotycznych lat 1860–1861 i w powstaniu styczniowym, co spowodowało jej kasatę w 1864. W 1865 reaktywowana jako Klasa Rysunkowa. Klasa Rysunkowa została w 1920 przekształcona w Miejską Szkołę Sztuk Zdobniczych i Malarstwa w Warszawie. W 1904 powołano ponownie Warszawską Szkołę Sztuk Pięknych, której profesorami byli m.in. Konrad Krzyżanowski, Karol Tichy, Ferdynand Ruszczyc i Xawery Dunikowski, natomiast pierwszym dyrektorem był Kazimierz Stabrowski. W latach 1909–1920 szkołą kierował Stanisław Lentz. W 1932 Szkoła została przekształcona w Akademię Sztuk Pięknych.Po zakończeniu II wojny światowej uczelnia została reaktywowana, a w 1950 połączona z Wyższą Szkołą Sztuk Plastycznych, kontynuatorką tradycji Miejskiej Szkoły Sztuk Zdobniczych i Malarstwa. Nosiła wówczas nazwę Akademii Sztuk Plastycznych. W 1957 ponownie nadano jej nazwę Akademia Sztuk Pięknych.W latach 1954–1977 na Wydziale Architektury Wnętrz działały Zakłady Artystyczno-Badawcze.

Bardzo spokojne miejsce, pięknie utrzymane, obecnie remontowane. Z rzeczy, które rzucają się w oczy to dbanie o studentów i pracowników w kwestii wyposażenia. Miękkie sofy, odosobniony kącik z gniazdkiem, portami usb oraz czyszczarka do butów to coś, z czym się nie spotkałam jak dotąd. Panie z dziekanatu bardzo miłe, pracownicy biblioteki również. Wchodząc tu czuje się wysoki poziom kultury

Miejsce gdzie można poczuć ducha czasu ,jednocześnie z nowocześnie wyposarzaona biblioteka. Wszystko czego wymaga się od sztuki i kultury skumulowane w jednej placówce.

Po prostu świątynia sztuki.