Muzeum Literackie Henryka Sienkiewicza w Poznaniu

Prywatne muzeum stworzone przez pasjonata, małe ale cena adekwatna (ulgowy 2zl, dorosły 4zl )

Muzeum w samym sercu Poznania. Moze stanowić niewielki przystanek podczas odkrywania uroków tego miasta.Wielki ukłon w stronę przewodniczki. Dzięki niej muzeum bardzo zyskuje na atrakcyjności.

Ponieważ na zewnątrz padało i wiało, szukaliśmy jakiegoś miejsca, gdzie przeczekać złą pogodę. Okazało się, że - mimo wcześniejszych obaw o nudę - muzeum było najciekawszym punktem naszego pobytu w Poznaniu.Bardzo interedujące wystawy dotyczące życia pisarza, jego dzieł, jego kobiet i jego podróży.Z całego serca polecam.

Urok kamieniczek poznańskiego Starego Miasta jest niezaprzeczalny. Nie inaczej jest w przypadku narożnikowego budynku pod numerem 84. Pierwotnie wyrastał tutaj obiekt o architekturze gotyckiej, zrośnięty z miastem od czasów sięgających nadania praw lokacyjnych, a nawet i wcześniej. W tym zdrowiu ostały się tylko fragmenty budulca ukryte pod późniejszymi przebudowami.Pierwsze radykalne prace budowlane i o ogólnym charakterze modernizacyjnym, zostały przeprowadzone w połowie XVI wieku. Przemiana dokonała się za sprawą wybitnego architekta Giovanniego Battisty di Quadro, który pozostawał przez jakiś czas właścicielem kamienicy. Ów człowiek renesansu cieszył się wielką estymą pośród możnych na polskich ziemiach. Powierzono mu prace nie tylko nad budynkiem nr 84, ale i przebudowę poznańskiego Ratusza, wagi miejskiej, kilku innych domostw oraz wielu obiektów o różnorakim przeznaczeniu. Zarazem mistrz słynął z dość awanturniczego trybu życia w czym posiadał mocne wsparcie swego włoskiego ziomkostwa. Bywało, że sięgał po broń i angażował się w sytuacje rodem z kart powieści kryminalnych. Ot, niespokojny duch.Czas świetności kamienicy pozostał namacalny w swoim świadectwie już tylko za sprawą kilku ocalałych detali architektonicznych i stropów. W wieku XVIII miały miejsce starania o nadanie budynkowi cech barokowych, ale zasadniczej przemianie uległ o dwa stulecia później. Notabene wtedy znów przypomniał o sobie mistrz z Lugano. Brązową rzeźbę di Quadro można zauważyć w narożnej niszy kamienicy, tuż nad wejściem. Praca artysty Władysława Marcinkowskiego została ufundowana przez innego mieszkańca tego domu. Cyryl Ratajski, który posiadał kamienicę na własność w okresie międzywojennym zdecydował o upamiętnieniu genialnego architekta. Materiał pozyskano z depozytu w składnicy złomu, gdzie przechowywano obalony pomnik żelaznego kanclerza" Otto von Bismarcka. Mieszkańcy rozprawili się z figurą kajzera w kwietniu 1919 r.

Poznań. Stary Rynek.MUZEUM LITERACKIE H. SIENKIEWICZA.Muzeum otwarto 10.VI.1978 r.Jest najmłodszym muzeum w Polsce. Muzeum biograficzne poświęcone jest Henrykowi Sienkiewicz owi. Powstało ze zbiorów prywatnych Ignacego Mosina, który był kolekcjoner em pamiątek po nim. Zbiory zawierają m. in. rękopisy, zdjęcia, medale, korespondencję pisarza. Cennym eksponatem jest odlew maski pośmiertnie i dłoni pisarza. Muzeum rocznie odwiedza około 8000 osóbFot Michał Krzysztof P.-----------------------------------------------------------Poznań. Stary Rynek 84.GIOVANNI BATTISTA Di QUATROBył włosków polskim architektem. Autorem renesansowej przebudowy poznańskiego ratusza. Pochodził z Ponte Teresa koło Lugano. W marcu 1550 r podpisał z radą miasta umowę na przebudowę ratusza. W latach 1568-1572 pracował przy przebudowie Zamku Królewskiego w Warszawie. Zgromadził spory majątek, który stracił w procesach o długi. W 1575 r. wycofał się z działalności zawodowej. Zmarł w zapomnieniu.Fot Michał Krzysztof P.--------------------------------------------------------------POZNAŃ. Stary Rynek 78.PAŁAC DZIAŁYŃSKICH.Powstał w latach 1773-1776.Pierwszym właścicielem był Władysław Roch Gurowski. W 1808r właścicielami pałacu została rodzina Działyńskich a następnym Władysław Zamojski, który stworzył Fundację Zakłady Kórnickie. Poprzez Fundację w 1924 r przekazał pałac władzom polskim. Podczas walk o Poznań w 1945r. budynek doszczętnie spłonął. Odbudowano go w latach 1953-1957jednak nie w całości. Pałac w swojej historii w większości pełnił funkcję ośrodka kultury i życia politycznego. Po zachodniej stronie budynku znajduje się skromny ogród, zamknę-ty dla zwiedzających.Fot Michał Krzysztof P.

Lovely museum with lovely furniture but not much information translated and the security followed me from room to room like my personal body guard watching every move I made which made me feel extremely uncomfortable.

Wykład o kobietach w życiu H. Sienkiewicza bardzo ciekawy. Brakuje jednak rozpowszechnienia informacji o tym i innych wydarzeniach, a pracownicy muzeum też nie wiedzą, co i kiedy.

Bardzo ciekawe miejsce, pełne historii. Polecam każdemu.

Jak za 4 złote za dorosłego i 2 za ulgowy świetne muzeum na 15 min.Warto wpaść.

Bardzo fajne Muzeum,jeżeli ktoś lubi literaturę Sienkiewicza. Ciekawe eksponaty i historia, którą opowiedziała nam jedna z osób zajmujących się Muzeum.