Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych nr 2

Pierwszy dzień. Wchodzę do szkoły. Poznaję moich nowych nauczycieli. Już wiem, że nie wyjdę stąd taka sama. Mijają dwa lata. Z każdym dniem moje zdrowie psychiczne podupada. Na samą myśl o przejściu przez próg szkoły, czuję się pokonana. Każdego dnia wolę być gdzie indziej. Ale to nic... Mam ziomów. Ziomy zawsze pomagają. Nigdzie nie znajdziesz takich ziomów, jak tu.Jest tu też pan Rafał Łakomy. N I G D Z I E nie znajdziecie drugiego Rafała Łakomego. Niezwykły człowiek, odmienił moje życie. Polecam.

Każdego dnia wracam do szkoły tylko z jednego powodu.Jest nim pan Rafał Łakomy.

Pierwszego dnia, kiedy wszedłem do tej szkoły już wiedziałem, że szybko z niej nie wyjdę. Te piękne hipnotyzujące ściany od których nie można było oderwać wzroku przyszpiliły mnie na zawsze do tego budynku. Ten żółtawo-zielony odcień ścian miał w sobie coś przyciągającego, co przetrzymywało mnie tutaj przez ponad trzy lata. Kiedy pierwszy raz zobaczyłem nauczycieli, którzy mieli mi przekazać swoją mądrość życiową niemal nie zemdlałem z nadmiaru tego całego oświecenia jakie na mnie czekało. Podłogi o barwie wymiocin uwięziły mnie w miejscu, poruszanie się po korytarzach stało sie niemal niemożliwe po przyjściu tu tylu łaknących wiedzy młodzieńców. Było ich tak pełno, że nie dało się nawet przejść po schodach.Najbardziej zadziwił mnie w tej szkole jednak nauczyciel języka angielskiego, pan Rafał. Mistyczny byt ludzki, którego spojrzenie jest w stanie zamienić ucznia w kamień, który już nigdy nie odezwie się na lekcji. Przekazywał on swoją wiedzę z prędkością karabinu maszynowego albo nawet sokowirówki. Zadziwające.

uwazajcie bo Johnny dalej jest w podziemiach #freejohnny

Zespół szkół średnich ,licealnych i technicznych.Szkoła posiada boiska,hale sportowe,parking na pojazdy samachodowe .

Mam na imię Porlena. Jestem zwykłą nastolatką. O 8 rano zaczął dzwonić mój budzik. Wzięłam go i rzuciłam nim o ścianę. Zeszłam na dół i przypomniałam sobie, że moi rodzice nie żyją. Zrobiłam sobie pancakes z syropem klonowym, a potem ubrałam się w to: *zdjęcie*. Potem zauważyłam, że jestem spóźniona. Pobiegłam szybko na autobus. Ledwo zdążyłam, ale mam układy z kierowcą, więc na mnie poczekał. Przez pójściem do szkoły zaszłam jeszcze do biedry po energola. Przez to się spóźniłam. Gdy poszłam pod szkołę i chciałam przekroczyć jej próg, zobaczyłam go. Przez wejściem stał Rafał Łakomy. Opierał się nonszalancko o jedną ścianę, a jego włosy były w artystycznym nieładzie. Jak zwykle miał na sobie swoją kolorowa koszulkę. Gdy podeszłam bliżej i probowalam go wyminąć, bez przyciągania jego uwagi, zsunął lekko okulary i zapytał:- Are you late, baby girl?

Przychodzę do tej szkoły tylko po to, żeby odespać zarwane nocki na graniu. Nauczyciel angielskiego, Pan Rafał Łakomy obiecał mi poduszkę, żeby wygodniej mi się spało, trzymam go za słowo. Mam przynieść mu baterie do zegarka od zeszłego roku, ale ciągle zapominam. Czuję że dojdziemy do uczciwej wymiany, poduszka za baterie.