Archiwum Główne Akt Dawnych

W 450 rocznicę Uni Lubelskiej został udostępniony Akt Unii Lubelskiej, który przechowywany jest w Archiwum Głównym Akt Dawnych w Warszawie. Wspaniała wystawa i spotkanie z historią.

Archiwum Główne Akt Dawnych odwiedzałem z wielu powodów całkiem sporo razy. Jest to miejsce szczególne, którego atmosferę nie tworzą tylko cenne archiwalia ale przede wszystkim wspaniały personel. Z całego serca polecam odwiedzenie tego miejsca a szczególnie sali balowej Pałacu Raczyńskich (siedziby AGAD).

Dzisiaj udało się obejrzeć naszą konstytucję, całe szczęście że masa turystów woli pogłaskać węża na starówce czy zmłucić gofra. Ludzi nie było dużo więc było warto.

Mieszczące się w pałacu Raczyńskich AGAD jest architektoniczną ciekawostką. Obiekt ewidentnie do renowacji. Przy okazji święta 3 maja można w nim było obejrzeć oryginał Konstytucji III maja.

Byłam z wycieczką. Pani, która prezentowała nam archiwalia była przemiła i uśmiechnięta, ceni się takie podejście do odwiedzającego. Archiwalia również ciekawe, zwłaszcza że to kawał historii, którą cudem uratowano. A umiejscowienie, pałac Raczyńskich (z przepiękną salą balową na czele) tylko dodaje klimatu.

To miejsce pracy, kopalnia wiedzy o przeszłości, nadal nie w pełni pod względem zasobów rozpoznana. Coraz więcej działów jest zeskanowana. W tym metryka koronna.

Bardzo miła i profesjonalna obsługa przez pracownice biura obsługi klienta. Szybkie wyszukiwanie akt. Pracownice archiwum na wysokim poziomie kulturalnym. Pracownicy biura ochrony również kulturalni i uprzejmi.

Ochroniarz zażądał ode mnie dowodu osobistego w zamian za kluczyk do szafki. Z jednej strony tyle się mówi o ochronie danych osobowych, a z drugiej mamy sytuację gdzie instytucja publiczna pozwala na takie zachowanie.

AGAD - ten skrót znają dobrze wszyscy historycy. Brzmi magicznie - jak obietnica... Bo to instytucja, gdzie są zgromadzone źródła, gdzie zdeponowana jest nasza pamięć narodowa. Tam przychodzą naukowcy, by odkrywać i ujawniać fascynujące tajemnice minionych stuleci. Dawniej tym kwerendom towarzyszył szelest przewracanych (a pokrytych kurzem) kartek, dzisiaj szum przewijanych mikrofilmów. Znalezienie poszukiwanej informacji zawsze wywołuje u badacza niezmierną radość, ekscytację (ba! wręcz euforię!), bo przecież nierzadko przypomina szukanie igły w stogu siana... Kto raz tego posmakował, będzie tu wracał ciągle. A mówiąc w zaufaniu: niektórzy, ci najgorliwsi spośród ludzi nauki, najchętniej by ze znajdującej się w tym budynku Pracowni Naukowej wcale nie wychodzili...

Znalazłem to czego szukałem. Panie, które w tym czasie pełniły dyżur w pracowni naukowej były bardzo pomocne. Cenię takie profesjonalne podejście do wykonywanej pracy.