Instytut Centrum Zdrowia Matki Polki

Dobry wieczór. Do dzisiejszego dnia miałam o tej placówce bardzo dobre zdanie. Urodziłam u Was troje dzieci i raczej nie mogłam narzekać na nic. Niestety dzisiaj spotkała mnie przykra sytuacja na SORze, kiedy to natrafiłam na zupełnie nieogarniętego ratownika, który siedział przy rejestracji i pierwsze co nam zarzucił, że syn udaje,że ma złamaną rękę.. po czym poinformował nas,że czas oczekiwania to ponad 2 godziny. Syn ma 8 lat, kilka lat temu miał złamanie 4 stopnia tej samej ręki, o czym powiedziałam oczywiście ratownikowi ( NIBY ratownikowi).. po prostu chyba liczył na to, że jak usłyszymy,że taki czas oczekiwania to sobie damy spokój.. na jego nieszczęście mogłabym czekać nawet cały dzień, bo znam swoje dziecko i wiem czy udaje czy nie! Myślę, że osoba na tym stanowisku powinna być dobrze sprawdzona, bo obserwowana postronnie, zadaje za dużo nie potrzebnych pytań, a mało ma pojęcie o tym co robi.. Była to godzina ok. 17, Człowiek w kolorowym fartuchu siedzący obok ochrony. Bezczelny, niemiły i nie na własciwym miejscu człowiek z beznadziejnym podejściem do dzieci.

Średnio, pasą mojego kolegę środkiem przeczyszczającym. On już nie wytrzymuje. A oni mu dają kolejne dwa litry przed koronoskopią. Bez pojęcia. Skierowania na inną godzinę, niż funkcjonuje dany lekarz w ośrodku.

Sam budynek ogromny i przytłaczający. Ogromne puste przestrzenie , olbrzymie korytarze .czas zatrzymał się tam wiele lat temu . Również ystem obsługi w rejestracji sięga ubiegłej epoki . Pacjent jest tam najmniej ważny. Umawia się np kilka osób na tą samą godzinę. Pod gabinetami tłumy. Normalne że lekarz się spóźnia a pacjenci sterczą pokornie pod gabinetem . Przy poradni chorób sutka dzikie tłumy. To poniżające traktowanie pacjentów. Brak duzego bezplstnego parkingu Wejscie z dolnego poziomu fatalne ..Z zewnątrz straszą popękane betony ,rozwalone ławki .

Jedna gwiazdka dla tego szpitala to już za dużo. Oddział neurologiczny prosi o pilny remont bo warunki jak z czasów PRL-u. Matka śpi na starym drewnianym krześle a dziecko w starym łóżeczku gdzie odchodzi farba. Pielęgniarki tez zostawiają dużo do życzenia pracują tam za karę.

Córka trafił na ortopedę do tego szpitala z widocznym złamaniem ręki żeby wejść do środka trzeba dzwonić w domofon. Wpuszczają jednego opiekuna z dzieckiem pozostała rodzina może godzinami wyczekiwać w wiatrołapie przed wejściem bez ławek, krzeseł itp. Lub w aucie na płatnym parkingu. Wracając do rzeczy po rejestracji córka otrzymała żółte oznaczenie czyli czas na przyjęcie do 60min. Na prześwietlenie żona z dzieckiem czekała 1.5godz po czym dostała reprymęde od pielęgniarki że nie podała córce leków przeciwbólowych. Na lekarza po prześwietleniu czas oczekiwania 3godz tu trzeba zaznaczyć że to już była godz 1 w nocy. Lekarz zdziwiony czasem oczekiwania z takim złamaniem przepraszał żonę bo nikt go nie powiadomił a od 2godz mógł przyjąć dziecko. Skończyło się zabiegiem włożenia szyn w pełnej narkozie. 1gwiazdka za fachowego lekarza. Reszta to tragedia za którą płacimy co miesiąc nie małe podatki.

Słów kilka o poradni ginekologicznej, a dokładnie dr Przemysławie Tomaszewskim.Moje doświadczenia z lekarzami tej specjalizacji są - najdelikatniej mówiąc - mizerne. Dziś miałam wykonane wszystkie, niezbędne badania. Pan doktor traktuje pacjentki z szacunkiem, i pogada, i wszystko dokładnie wyjaśni. Jest bardzo uprzejmy. Jestem niewidomą kobietą, z pozoru nie ma to żadnego znaczenia. Z pozoru, dlatego, że 3/4 ginekologów myśli, że my nadal kierujemy się kalendarzykiem, a na miesiączkę okładamy się szmatami i nie wychodzimy z domu. Dla pana doktora nie było z tym żadnych problemów - zachował się jak trzeba. Pomógł w podejściu do fotela na badanie, co w jego gabinecie nie było latwen- malaz wąska przestrzeń. Po 10 latach wystawionej diagnozy właśnie w matce Polce, walki z lekarzami tej specjalizacji o moje zdrowie, a raczej kompletny brak zainteresowania moim zdrowiem doczekałam się operacji zmiany, która rozwala mój organizm. Cieszę się, że są jeszcze lekarze ginekolodzy z mózgiem tam, gdzie trzeba. Ogólnie polecam z całego serca Pana doktora. ❤️❤️❤️❤️Aleksandra, masażystka - zadowolona pacjentka.

Oddział ginekologiczny (wyremontowany, czysty, przytulny). Nie mogę powiedzieć złego słowa. Wiadomo, pobyt w szpitalu nie jest marzeniem. Pielęgniarki mają bardzo dobre podejście do pacjentki, odpowiadają na pytania, są bardzo mili , mój lekarz dr Jan Bieńkiewicz - super (o innych nie mogę nic powiedzieć). Jedzonko średnie, ale byłam na to przygotowana i nie oczekiwałam luksusów, na dole są sklepiki, kawiarenka :) Z kolei nie mogę wystawić 5 gwiazdek ze względu na brak pomocy po operacji (pomoc przy pierwszym wstaniu, kąpaniu się, jedzeniu). Rozumiem, że jest dużo osób, a mało pielęgniarek, ale po operacji bardzo ciężko wstawać, kąpać się, przynosić sobie posiłki, a szczególnie osobom, rodzina których nie może być obok i pomoc, stąd pojawia się dyskomfort.

Oceniam wyłącznie organizację pracy poradni ginekologicznej.Wizyta umówiona 3 miesiące wcześniej na konkretną godzinę. W rejestracji 15 osób w kolejce, a tylko 1 z 5 okienek otwarte. Pod gabinetem 12 kobiet, większość w ciąży, gdzie wiadomo, że wizyta trwa dłużej i ciężko tez tym kobietom wysiedzieć kilka godzin w korytarzu (naprawdę współczuję). Zrezygnowałam, bo nie mam całego dnia na ślęczenie pod gabinetem. Po co umawianie na godzinę? Ogólnie moloch z poprzedniej epoki, kiepsko oznaczony, jeśli jesteś pierwszy raz dolicz 1/2 godziny na poszukiwania gdzie masz się udać.

Byłam w wieku ok. 8 lat z 3-tygodniowym zapaleniem płuc. Obsługa była w miarę miła, pokoje były całkiem higieniczne, było przeważnie cicho (oprócz jakiegoś dziecka które chyba usuwało płuca kaszlem), niestety przy wenflonach był nieprofesjonalizm, pamiętam że jakaś starsza pani mi tak zmieniła ten wenflon że krew mi się po ręce lała, kazano mi wstawać o 5 żeby jakiś facet mi płuca zbadał, ale pamiętam też że była taka pani która przychodzila i robiłyśmy razem różne prace plastyczne, jedna z nich dalam kuzynce i nadal ją ma. Przykro mi ze juz jej nie zobaczę raczej, ale cieszę się że mogłam ją poznać:)