Kościół pw. Św. Marcina (oo. augustianów)

Piękne i spokojne miejsce.

Kościół którego wspomnienie dawnego wystroju na fotografii prezentuje....odbudowany praktycznie z totalnej ruiny wystrój otrzymał surowy i jedynie fragment figury piszącego na krzyżu Chrystusa przypomina jak to było przed II WOJNĄ ŚWIATOWĄ.... A dla mnie dodatkowo miejsce ślubu i chrztu mych dzieci

Bardzo ładny kościół, miejsce na te innych spokojne, emanujące pokorą i skromnością.

Kościół dosyć skromny, nowoczesny, ale ma swój klimat. Od lat 70 tych XX wieku oraz w latach 80 tych stanu wojennego udzielana byłą tu pomoc dla rodzin internowanych. Sam budynek jest mega zabytkowy, bo z XIV wieku.The church is quite modest, modern, but has its own atmosphere. From the 70s of the twentieth century and in the 80s of martial law, help was provided here for interned families. The building itself is very historic, because it dates back to the 14th century.

W 1356 ufundował go książę Siemowit Mazowiecki dla sprowadzonego do Warszawy zakonu augustianów. W XV w. w przykościelnym klasztorze został założony przez księżną Annę przytułek zwany Szpitalem św. Ducha. Początkowo gotycka świątynia kilkakrotnie była przebudowywana, najczęściej po pożarach, by uzyskać w końcu późnobarokowy kształt. Przez wieki kościół i klasztor miały w Warszawie szczególne znaczenie. Punktem honoru każdego cechu rzemieślniczego było ufundowanie tutaj swojego ołtarza. W 1944 zabytek prawie przestał istnieć. Po wojnie odbudowano jego bryłę w kształcie z XVIII wieku, ale wnętrza są już współczesne. Od 50 lat kościół i klasztor są pod opieką sióstr franciszkanek.

Fantastycznie księża i piękny zabytek. Bardzo polecam comiesięczne modlitwy Taize

Ufundowany wraz z klasztorem Augustianów w 1353 roku. Papież Innocenty VI wydał 5 lipca 1356 r księciu Ziemowitowi III i jego żonie Eufemii przywilej sprowadzenia na Mazowsze Augustianów. Ziemowit obiecał wybudować trzy klasztory: w Rawie, Warszawie i Ciechanowie.Tak więc data wybudowania kościoła, 1353 r, może być nieścisła. W przywileju papieskim są też wymienione nazwy kościołów. Warszawski miał być pod wezwaniem Świętego Ducha, św. Marcina i św. Doroty.Otrzymawszy bullę papieską, książę kościół wymurował w postaci krzyża. Po obudwu zaś jego bokach postawił kaplice: po prawej ze strony Ewangielii ś-go. Ducha, po lewej ś-tej Doroty. Kaplica ś-go Ducha służyła jako przedsionek kościołowi: obok niej książę wzniósł zakrystyją. Klasztor wybudował na południe, a od przedsionka zakreślił cmentarz dla chowania zmarłych. Przez cmentarz także wchodziło się do kościoła. Z tyłu poza temi zabudowaniami zostawił pole na ogród. Fundusz był na utrzymanie dwunastu księży. Oddawszy potem kościół augustyjanom, podarował im jeszcze książę do wielkiego ołtarza obraz przeniesienia Najświętszej Panny, który potem zasłynął cudami.

Piękny kościół i bardzo lubię w nim przebywać

Mój ulubiony kościół na warszawskim Starym Mieście. Dość skromny wystrój, pozbawiony barokowego kiczu. Cichy, czysty, bez turystów. Odpowiednie miejsce do rozmyślań i spokojnej modlitwy.Pięknym dopełnieniem mszy jest śpiew siostry zakonnej.

Kościół służy do modlenia. Ten ma dodatkowo niesamowita atmosferę. I genialnie śpiewające Siostry Franciszkanki Służebniczki Krzyża.Ich śpiew to uczta duchowa.